Истражувањата покажуваат дека не можеме да ја избегнеме пластиката, дури и кога станува збор за храна - микропластика е најдена во примероци од животински и растителни протеини, овошје, зеленчук, па дури и сол.
Студија од 2023 година покажа дека крупната хималајска розова сол ископана од земја има најмногу микропластика, а по неа следат црната сол и морската сол, пренесува CNN. Микропластика е најдена и во шеќерот.
Дури и кесичките со чај, од кои многу се направени од пластика, можат да ослободат огромни количества микропластика. Истражувачите од Универзитетот Мекгил во Квебек, Канада открија дека со потопување на една пластична кесичка чај во топла вода се ослободуваат околу 11,6 милијарди микропластика и 3,1 милијарди нанопластични честички.
Студијата на Универзитетот во Квинсленд покажа дека на секои 100 грама (1/2 чаша) ориз, луѓето јадат три до четири милиграми пластика. А да не заборавиме и флашираната вода – еден литар или две шишиња вода со стандардна големина содржеле во просек 240.000 пластични честички од седум видови пластика, вклучително и нанопластика, покажа една неодамнешна студија.
Студија од март 2024 година покажа дека луѓето со микропластика или нанопластика во вратните артерии имале двојно поголема веројатност да доживеат срцев удар, мозочен удар или да умрат од која било причина во следните три години отколку луѓето кои ги немале.
Нанопластиката е вид на пластично загадување кое претставува сериозна закана за здравјето на луѓето, велат експертите. Тоа е затоа што ситните честички можат да нападнат поединечни клетки и ткива во главните органи, потенцијално нарушувајќи ги клеточните процеси и депонирајќи хемикалии кои го нарушуваат ендокриниот систем.
„Хемикалиите може да се пренесат во вашиот црн дроб, бубрези и мозок, па дури и да ја преминат плацентата и да завршат кај нероденото дете“, објасни Шери „Сем“ Мејсон, директор за одржливост во Пен Стејт Беренд во Ири, Пенсилванија.
„Во моментов има недостаток на стандардизирани методи и научен консензус за потенцијалните здравствени ефекти од нано и микропластичните честички. Затоа, медиумските извештаи за овие честички во водата за пиење не прават ништо повеќе од непотребно исплашување на потрошувачите“, изјави претходно за CNN портпаролот на Меѓународната асоцијација за флаширана вода.
Во една студија објавена во февруари во списанието Environmental Research, истражувачите разгледаа повеќе од десетина најчесто консумирани извори на протеини, вклучително говедско месо, печено и други видови ракчиња, пилешки гради, свинско месо, морска храна, тофу и неколку алтернативи на месо од растително потекло како што се трошки од растителна основа слични на мелено говедско месо и рибни стапчиња од растително потекло.
Панираните ракчиња содржеле најголема количина на пластика, во просек повеќе од 300 парчиња микропластика по порција. На второ место се медалјоните од растителна основа со помалку од 100 по порција, а потоа следат медалјоните од пилешко, рибните стапчиња, минимално обработените ракчиња White Gulf, свежо уловените розови ракчиња од Ки Вест и стапчињата слични на риби од растителна основа, пишува CNN.
Најмалку загадени протеини биле пилешки гради, а потоа свинско филе и тофу.
Студијата објавена во списанието Environmental Science откри помеѓу 52.050 и 233.000 пластични честички под 10 микрометри - секој микрометар е приближно со дијаметар од една капка дожд - во различни овошја и зеленчук.
Јаболката и морковите беа најзагадените овошја и зеленчук, со над 100.000 микропластики на грам. Најмалите честички се пронајдени во морковите, додека најголемите парчиња пластика се пронајдени во зелената салата, која е и најмалку загадениот зеленчук.
Во нова студија, истражувачите открија дека флашираната вода што се продава во продавници може да содржи 10 до 100 пати повеќе парчиња пластика од претходните проценки. Станува збор за наночестички кои се толку мали што не можат да се видат под микроскоп.
Нанопластиката е толку мала што може да мигрира низ ткивата на дигестивниот тракт или белите дробови во крвотокот, дистрибуирајќи потенцијално штетни синтетички хемикалии низ телото и во клетките.
Како што науката дознава повеќе за пластиката што ја консумираме, постојат работи што луѓето можат да ги направат за да ја намалат изложеноста на нив:
- Обидете се да избегнувате да јадете нешто што е складирано во пластичен сад. Побарајте храна складирана во стакло или емајл.
- Носете облека направена од природни материјали и купувајте производи за широка потрошувачка направени од природни материјали.
- Не топлете ја храната во микробранова во пластичен сад. Наместо тоа, загрејте ја храната на шпорет или во микробранова печка во стаклен сад.
- Ако можете, јадете што е можно повеќе свежа храна и ограничете го купувањето на преработена и ултраобработена храна завиткана во пластика.
