Чуварите на историјата, природата и живиот свет гордо се издигнуваат на планетата стотици милиони години, а научниците сѐ уште се обидуваат да ги откријат нивните тајни... За среќа, некои од нив се откриени.
Секое дрво е жив организам кој се грижи за себе, но и за другите, „соседни“ дрвја. Некои дејствија и процеси кои можат да се забележат кај некои видови дрвја во текот на нивниот животен век навистина го одземаат здивот.
Едно дрво од вид млечки што живее во тропските предели (Hura Crepitans) содржи отровни компоненти во секој свој дел. Семето на ова дрво експлодира толку силно што може да ги повреди животните и луѓето кои се во близина. Иако ова е позитивно, ако ја имаме на ум репродукцијата, самиот чин на експлозија може да биде фатален за животот. Поради своето необично својство, се нарекува и динамитно дрво.
Мравките живеат на дрвото багрем и се хранат со неговите сокови, кои го штитат од другите суштества во природата, како што се тревопасните животни. На тој начин мравките добиваат квалитетна храна, а дрвото свои лични чувари.
Новооткриениот вид палма мора да овене за да се репродуцира. Овие дрвја трошат многу енергија за да привлечат опрашувачи, пред сè тие умираат многу брзо по развојот на плодот. Стеблото е високо околу 18 метри и широко околу 5 метри, додека неговите лисја растат така што формираат форма на пирамида.
Дрвјата се меѓу најстарите живи организми на нашата планета. Во Шведска постојат ели кои потекнуваат од леденото доба. Тајната на долговечноста на ова дрво лежи во неговата мистериозна способност да се клонира самото себе. Кога ќе умре стеблото, веднаш расте ново, па во суштина најстариот дел од оваа ела е нејзиниот корен.
Сицилија е дом на најстариот костен во светот и го држи Гинисовиот рекорд за дрво со ширина од 58 метри.
Истражувачите ја открија специфичната способност на дрвјата која се манифестира кога стеблото ќе се исече. Преостанатиот трупец привлекува азот од воздухот за да го нахрани просторот околу него - земјата и тревата. Оваа способност е најизразена кај дрвјата кои растат во тропските шуми. Што се однесува до начинот на кој тие се хранат, забележано е дека таквите дрвја апсорбираат јаглерод, што им помага да се регенерираат.
За да живеат што е можно подолго и да бидат здрави, некои видови дрвја сами ги исфрлаат своите заболени делови. Со овој метод дрвото го запира ширењето на болеста и ја користи својата енергија и хранливи материи за ластарите.
Француските научници го забележале звукот што го испуштаат дрвјата кога поминуваат низ болка или стрес, а тој потсетува на звукот од меурчиња. Имено, за време на сушните периоди, дрвјата извлекуваат течност од сите нивни делови, а она што го слушаме е процесот на „плачење“, кој експертите го нарекуваат кавитација.
За време на проучувањето на тополите, научниците дошле до заклучок дека одредени видови реагираат на нивната околина врз основа на претходно искуство. Се разбира, ова е молекуларно искуство. Имено, научниците исекле делови од дрвото од две различни дрвја, но сите процеси кои следеле се одвивале на идентичен начин. Важен заклучок е дека дрвјата се сеќаваат на условите во кои се создадени и дека ја користат својата меморија дури и кога се на различен терен.
Комуникацијата меѓу дрвјата се одвива во земја, велат експертите. Екологистот Сузан Симар откри дека дрвјата комуницираат преку нивните корени. Со помош на симбиотски габи, дрвјата можат да ги разменат потребните материи. Симарова го опиша и феноменот „мајчиното дрво“. Овие дрвја се обично големи и стари и обично се поврзуваат со други дрвја, така што на некој начин го симболизираат срцето на шумата.
Дрвото еукалиптус создава запалив слој на површината на почвата. Доколку би избувнал пожар, за неколку минути би ја зафатил целата шума. Во 1991 година еден таков пожар уби 25 луѓе и изгоре 3.000 домови во планините Беркли (популарно: Окленд Хилс) во Калифорнија.
