Нашата ДНК содржи многу повеќе од само информации за тоа како ќе изгледаме. Секој човек во себе го носи наследството на своите предци, кое не само што влијае на изгледот, туку и на нашите карактеристики и реакции.
Иако многумина веруваат дека нашите особини се единствено резултат на средината во која живееме и начинот на кој сме воспитани, реалноста е многу посложена. Некои аспекти од нашите личности и емоции, како што се стравовите или склоноста кон стрес, всушност потекнуваат од нашите гени, а понекогаш се наследени од нашите родители или баби и дедовци.
Некои луѓе имаат поголема тенденција да развијат зависност и тоа не е само прашање на избор или околност. Во одредени случаи, нашите гени можат да играат клучна улога во ова. Постои одреден ген кој може да ја зголеми тенденцијата кон зависнисти, а луѓето кои ја имаат оваа генетска предиспозиција често полесно се впуштаат во зависни однесувања, без разлика дали се работи за алкохол, дрога или други супстанции.
Стравовите, како што е стравот од височина или пајаци, често се сметаат за ирационални, но можеби и не се толку неоправдани. Многумина од нас носат стравови кои доаѓаат од минатите генерации. На пример, некои луѓе може да наследат фобии што ги имале нивните баби и дедовци. Ова е пример за тоа како фобиите, па дури и специфичните стравови можат да постојат во нашите гени, преминувајќи од една генерација на друга, без оглед на околностите во кои растеме.
Експертите тврдат дека ако мајката била изложена на стрес за време на бременоста, нејзиното дете ќе биде поподложно на стрес во животот. Ако личноста била под голем стрес во текот на бременоста, тоа може да има долгорочни последици за детето, бидејќи овие деца можат да станат поподложни на стресни ситуации во текот на животот. Покрај тоа, продолжената изложеност на стрес може дури и да оштети одредени делови од нашите гени, зголемувајќи ја веројатноста дека истите стресни одговори ќе се повторат во иднина.
За многу луѓе, смислата за хумор е прашање на средината во која растат, но она што често не го земаме предвид е дека смеата и способноста да се препознае хуморот исто така може да се наследат. Има луѓе кои имаат поголема склоност кон хумор, а тоа може да се поврзе со одредени гени кои влијаат на начинот на кој нашиот мозок реагира на хумористични ситуации. Луѓето со одредени наследни карактеристики можеби се повеќе склони кон смеење, додека други не реагираат на ист начин, иако пораснале во иста средина.
На крајот на краиштата, нашата ДНК не само што го одредува нашиот изглед, туку и обликува многу аспекти на нашите личности, емоции и реакции. Иако животната средина и воспитувањето играат важна улога, честопати не сме свесни колку од нашите особини всушност носиме во нашите гени.
