Официјалното откривање на Америка му се припишува на Кристофер Колумбо, иако со сигурност се знае дека векови пред него во Северна Америка стигнале Викинзите. Но, постои сомневање дека речиси цел милениум пред Викинзите во Америка стигнале Хелените.
Најновото истражување, засновано на ревизија на дијалогот напишан од старогрчкиот историчар Плутарх, кој живеел од 46 до 119 година, покажува дека Хелените навистина биле првите што стигнале до Америка.
Д-р Јоанис Лирицис, професор по археологија на Егејскиот универзитет, го проучувал дијалогот на Плутарх и врз основа на тоа ја развил теоријата дека Хелените биле првите што стигнале до дотогаш неоткриениот континент.
Имено, во текстот на Плутарх „De Facie“, постои дијалог помеѓу Ламбриј и Картагинецот Сула, во кој Ламбриј бара повторно да му ја раскаже приказната за далечното патување, алудирајќи на Сула кој го посетил храмот во Картагина после патувањето кон новиот свет.
Токму оваа митска приказна на грчкиот филозоф Плутарх го натерала да размисли кој всушност ја открил Америка.
Понатамошните истражувања тврдат дека врз основа на астрономија Хелените успеале да го одредат прецизното движење на атлантските струи за долги патувања.
Д-р Лирицис понатаму ја развива својата теорија базирана на заедничка работа со астроном, метеоролог и експерт за информатичка технологија.
Според патувањата на ликот од текстот „De Facie“, младите патници кои би сакале да одат на новиот континент, би патувале на секои 30 години, кога планетата Сатурн, која Хелените ја викале Хронос, се појавувала во coѕвездието Бик.
Друг аспект на оваа митска приказна се однесува на затемнувањето на Сонцето кое е тесно поврзано со планетата Сатурн и е опишано во приказната.
Според тоа, научниците пребарувале записи за затемнувања стари пет милениуми.
На тоа пат, откриле дека специфично затемнување, што се случило во 75 година од новата ера, кога планетата Сатурн навистина се појавила во соѕвездието Бик.
Користејќи нова софтверска технологија, научниците сфатиле дека Сатурн влегол во соѕвездието Бик трипати во децениите околу затемнувањето на Сонцето - од 26 до 29, 56 до 58 и 85 до 88 година од новата ера.
Тимот научници го искористил затемнувањето на Сонцето во 75 година за да го пресметаат времето на дијалогот помеѓу Ламбриј и Сула, кој патувал на неоткриениот континент.
Врз основа на ова, тимот, со помош на модерна технологија, успеал да го одреди времето кога Сатурн последен пат влегол во соѕездието Бик, а тоа била во 56 година од новата ера.
Истражувачите претпоставуваат дека патувањето требало да започне истата година, за да се пристигне во Северна Америка следната година, односно 57 година, бидејќи патувањето траело година дена.
Древните Хелени останале во Америка една година, за да се вратат во својата татковина во 58 година, односно кога планетата Сатурн излегла од соѕвездието Бик.
Ова е последното пишување на Плутарх за долгото патување на неговиот патник.
Понатамошната анализа на дијалогот на Плутарх се однесува на дефинирање на географската област на нивниот пат. Во текстот се споменува „големиот континент“ надвор од границите на островот Огија, за што, според текстот, се бара патување од пет дена.
Тој исто така споменува дека хеленските доселеници стигнале до „големиот континент“ преку залив што е еднаков на делтата на реката Волга.
Со помош на Google Earth, д-р Лирицис рачно повлекол линија од ова место преку Атлантикот и сфатил дека води до Заливот Св. Лоренс во Канада.
На крајот од овој заклучок, тимот експерти верува дека старите Хелени патувале во Америка со надеж дека ќе најдат материјално богатство, или нови верски убедувања.
Бил старогрчки биограф и есеист кој живеел од 46 до 119 година од новата ера, во римско време. Станал римски граѓанин под името Луциј Местриј Плутарх, а живеел во родниот град Херонеја, близу до Делфи. Нам ни е познат по делото „Животот на Александар“, но најпознати дела му се „Напоредни животописи“ и „Моралија“, напишал биографски дела и за Цезар и Пир, а има и уште дела кои се сметаат за изгубени.
