Тасманскиот тигар, познат и како тилацин, последен пат бил виден жив во 1936 година во зоолошката градина во Хобарт, Тасманија.
Тасмански волк или тилацин (науч. Thylacinus cynocephalus) е најголемиот претставник на редот месојадни торбари (Dasyuromorphia). Попознат е како тасмански тигар (поради своите шари на долниот дел на грбот). Со потекло од континентална Австралија, Тасманија и Нова Гвинеја, се верува дека изумрел во 20 век, поточно во 1936 г. Тој бил последниот преживеан член на неговото семејство торбести волци (Thylacinidae). Примероци на другите членови на семејството биле пронајдени во фосили кои потекнуваат од раниот период на миоценот.
Ова животно со децении е симбол на истребување предизвикано од човекот. Ловот, губењето на живеалиштата и погрешната перцепција дека тие се закана за добитокот го турнаа ова фасцинантно животно на работ. Но, што ако истребувањето не мора да биде крајот на приказната?
Научниците од Colossal Biosciences веруваат дека сме на прагот на историски момент - враќањето на тасманискиот тигар во природата. Со помош на најновите достигнувања во генетиката и биотехнологијата, тимот го реконструираше најкомплетниот геном на овој вид досега. Со помош на неверојатно добро сочуван примерок стар 110 години, светот се соочува со можноста за оживување на едно од најпознатите изумрени животни. Зошто е ова важно? Враќањето на тасманскиот тигар може да направи чуда за екосистемот на Тасманија, каде што некогаш бил клучен вид. Но, тоа е и чекор напред за науката, отворајќи ја вратата за потенцијално враќање на други изгубени видови и подлабоко разбирање на природните процеси.
Тасманскиот тигар, официјално познат како Thylacinus cynocephalus, бил уникатен торбар предатор. Иако често го споредуваат со волк поради сличната структура на телото, тасманскиот тигар бил посебен по торбата и пругите што го направиле уникатен во животинскиот свет. Слободно талкал во Тасманија илјадници години, додека не пристигнале луѓето.
Во 19 век, тилацинот почнал да претставува проблем за сточарите, бидејќи повремено напаѓал добиток. Како резултат на тоа, владата вовела награди за убиените единки. За само неколку децении, популацијата брзо се намалила, а последниот тасмански тигар во дивината исчезнал на почетокот на 20 век. Последниот познат примерок преживеал во заробеништво до 1936 година, а видот официјално бил прогласен за исчезнат во 80-тите.
Зошто геномот на тасманскиот тигар е толку посебен? За прв пат, научниците успеаја да го реконструираат неговиот геном речиси целосно благодарение на примерокот стар повеќе од еден век. Главниот извор? Глава на тасмански тигар сочувана во етанол, пронајдена во музеј во Мелбурн. Од тој примерок, тие беа во можност да изолираат клучни делови од РНК од јазикот, носната празнина, мозокот и окото.
Овие откритија им овозможуваат на научниците да разберат не само како изгледал тасманскиот тигар, туку и како функционирал - како гледал, мирисал, па дури и како обработувал информации во неговиот мозок. Но, вистинската магија лежи во генетиката: тимот веќе има направено преку 300 генетски промени на близок роднина - торбарот налик на глушец со латинско име Sminthopsis crassicaudata. Целта е да се преобликува неговата ДНК, така што таа ќе стане генетски идентична со тасманскиот тигар.
Процесот на создавање на нова генерација тасмански тигри е далеку од едноставен. Користејќи ја технологијата CRISPR и напредните алатки за уредување на геномот, научниците успеаја да ја создадат најточната верзија на геномот што некогаш е забележана за изумрен вид.
Ова ниво на прецизност - со помалку од 50 дефекти низ целиот геном - овозможува исклучително прецизна реконструкција.
Зошто е важно враќањето на тасманскиот тигар? Тилацинот беше клучен вид во екосистемот на Тасманија - единствениот торбар предатор на врвот на синџирот на исхрана. Со неговото изумирање, рамнотежата на екосистемот беше сериозно нарушена.
Ситуацијата е споредлива со отстранувањето на волците од Националниот парк Јелоустоун, каде еколошките последици беа далекусежни. Научниците веруваат дека враќањето на тасманскиот тигар може да ја стабилизира локалната флора и фауна и да помогне во обновувањето на природната состојба на Тасманија.
И покрај возбудата, проектот се соочува со етички и практични прашања. Некои критичари тврдат дека ресурсите треба да се насочат кон зачувување на загрозените видови, наместо „да се враќаат мртвите во живот“.
Други се прашуваат дали тилацините ќе можат да се прилагодат на современите услови или дали враќањето ќе предизвика неочекувани еколошки последици.
И покрај предизвиците, Colossal Biosciences останува оптимист. Научниците предвидуваат дека првиот „нов“ тасмански тигар би можел да ја види светлината на денот во рок од една деценија. Ако успеат, не само што ќе направат револуционерен чекор за генетиката и биологијата, туку и ќе му покажат на светот како науката може да ги исправи грешките од минатото.
Повторното воведување на тасманскиот тигар би можело да стане симбол на надеж за зачувување на биолошката разновидност и да ја покаже моќта на научните иновации.
