Бејрут, 6 август 2020 (МИА) – Ова е национална катастрофа, никогаш во животот не сум видел олку голема катастрофа, рече со солзи гувернерот на Бејрут, Марван Абуд, обраќајќи им се на новинарите меѓу урнатините на пристаништето во Бејрут, уништени од катастрофалната експлозија во која загинаа најмалку 135 лица.
Со уште 80 исчезнати и повеќе од 5.000 повредени, се претпоставува дека бројот на загинати ќе се зголеми.
Околу 30.000 жители на либанскиот главен град останаа без покрив над главата, што е речиси 10 проценти од Бејрут и околината.
Болниците во кои се сместени илјадници повредени веќе се преполни со луѓе заразени со COVID-19 и страдаат од недостиг на медицински материјали, а голем број се и оштетени од експлозијата.
Иако во последните десет години Либан беше погоден од војни и тероризам, катастрофата што се случи во вторникот вечерта, според досегашните информации, не е последица на воен или терористички напад.
Гувернерот Абуд го спореди уништувањето со она во Хирошима и Нагасаки на крајот од Втората светска војна, иако во овој случај тоа не беше атомска бомба.
Таквите шпекулации беа предизвикани од облакот од експлозијата во облик на печурка и големиот бран експлозија што се прошири со километри.
Сепак, експертите брзо ги отфрлија таквите теории.
Мартин Фајфер од Универзитетот Њу Мексико за Bussiness Insider ја коментираше експлозијата и рече дека не може да биде нуклеарна бомба, но оти пожарот довел до детонација на хемикалии или некој експлозивен материјал.
Посоодветна споредба би била таа со украинскиот, односно советскиот Чернобил во 1986 година, пишува либанско-британскиот новинар Оз Катерџи за Foreign Policy.
– Како и советската катастрофа, така и либанската е резултат на сериозна неспособност, системска корупција и небрежност – и нејзиниот ефект ќе биде многу поширок од почетната експлозија. Како и либанскиот здравствен систем, целата земја беше на раб да пукне, дури и пред експлозијата, пишува Катерџи.
