Бројот на луѓе кои спијат на улица во Велика Британија е двојно зголемен во споредба со 2010 година. Но, во главниот град на Финска, Хелсинки, спиењето на улица е речиси целосно искоренето благодарение на еден пионерски план.
Што можат метрополите да научат од Финците?
Кога ќе поминете во метрото, главните станици и улиците на Хелсинки ќе забележите нешто необично за голем град – нема бездомници кои спијат во вреќи, на картони, завиткани во облека.
„Кога бев дете, се сеќавам имаше стотици, па и илјадници луѓе кои спиеја по парковите и станиците“, вели заменик-градоначалникот на Хелсинки, Сана Весикана.
„Тоа беше видлив проблем, но веќе го немаме. Во Хелсинки веќе нема бездомници на улиците.“
Во изминативе 30 години, справувањето со бездомништвото беше во фокусот на успешните влади на Финска.
Во 1987 година имало над 18.000 бездомници. Последните статистички податоци од крајот на 2017 година покажуваат дека има околу 6.600 луѓе класифицирани како бездомници.
Поголемиот дел од нив живеат со пријатели или членови на семејството или се сместени во привремени живеалишта. Само многу мал број од нив спијат баш на улица.
Како Финска го реши овој проблем?
Од 2007 година владата почна да ја гради политиката за справување со бездомништвото врз основа на принципот „Домувањето на прво место“.
Просто кажано, државата им дава на луѓето кои останале без дом стабилно и постојано место за живеење додека не успеат да се снајдат сами.
Потоа им дава помош и поддршка, како на пример на оние кои се справуваат со зависности, и ги оспособува за да се стекнат со образование и вештини за да најдат работа.
Проектот има 403 станови во Хелсинки и соседното гратче Еспо. Станарите делат комунална кујна и се дружат во заедничкиот простор за забава.
Весикана вели дека не само што на овој начин се решава еден голем социјален проблем како морална обврска на сите граѓани, туку гледано долгорочно државата заштедува пари.
„Знаеме дека ќе се исплати, бидејќи има поголеми трошоци кога има бездомници. Проблеми со здравјето, со законот... државата заштедува ако им овозможи пристоен живот и можност да работат и да бидат самостојни“, вели таа.
