Кинеските научници постигнаа технолошки пробив со развивање на тродимензионална електронска кожа, која може да се нанесува директно како гипс.
Оваа технологија може да се користи за следење на податоците за здравјето на луѓето во реално време со потенцијални апликации во биомедицинската дијагностика и хуманоидните роботи. Како замисла на професорот Чан Јихуи од Универзитетот „Цинхуа“, електронската кожа е способна да декодира и да насетува 3 механички сигнали: притисок, триење и напрегање.
Зборувајќи за развојот, професорот Чан откри дека електронската кожа е нов тип на сензор кој ги имитира сензорните функции на човечката кожа.
„Во иднина може да се стави на врвовите на медицинските роботи за рана дијагноза и третман, но и како фластер на кожата за следење на здравствените податоци како што се нивото на кислород во крвта и отчукувањата на срцето во реално време. Електронската кожа има многу тактилни рецепторски клетки, кои се густо распоредени и имаат тродимензионална просторна дистрибуција и кои можат точно да ги согледаат надворешните дразби“, вели Чан.
Декодирањето на сигналите за притисок, триење и деформација беше значаен предизвик во развојот на оваа технологија. Новата електронска кожа ја надминува оваа пречка благодарение на структурата која имитира човечка кожа, која се состои од епидермис, дермис и поткожно ткиво.
Различни типови на електронска кожа се видени претходно, а меѓу нив е забележителна онаа развиена во „Стенфорд“. Оваа кожа има способност директно да комуницира со мозокот и да го имитира сензорниот фидбек на вистинската кожа.
„Ние бевме инспирирани од природниот систем и сакавме да го имитираме. Можеби еден ден ќе им помогнеме на пациентите не само да ја вратат моторната функција, туку и да ја вратат сензацијата“, вели Веичен Ван од Универзитетот „Стенфорд“.
Сепак, Чан тврди дека неговата иновација оди подалеку и може да го имитира сетилниот фидбек на вистинската кожа. Неговиот тим забележал дека кога електронската кожа допира надворешен објект, повеќе сензори работат заедно.
Сигналите собрани од сензорите минуваат директно низ низа преноси и извлекувања, а потоа се комбинираат со алгоритми за длабоко учење. Овој процес и овозможува на електронската кожа прецизно да ја открие мекоста, тврдоста и обликот на предметот.
