Набргу по договорот за примирје во Нагорно-Карабах, започнаа проценките за тоа кој победил или изгубил повеќе со постигнатиот договор.
Според договорот постигнат со посредство на Русија, Ерменија изгуби контрола над огромен дел од територијата во врска со која е во спор со Азербејџан.
Договорот беше најголемата интервенција на Русија во регионот по војната во Грузија во 2008 година. Русија со недели се спротивставуваше на „мировната улога“ сѐ додека не стана јасно дека Азербејџан се заканува да го заземе целиот Нагорно-Карабах. На крајот, тоа беше спречено, но Азербејџан сепак извојува голема победа.
Според договорот, Азербејџан ќе ја задржи контролата над територијата што ја презеде за време на овој последен конфликт, а исто така ќе добие територии надвор од Нагорно-Карабах кои досега беа под ерменска контрола. Овој трансфер на контрола ќе се одвива етапно.
Договорено е Ерменија да го врати регионот Келбаџар во Азербејџан до 15 ноември, а Лачин до 1 декември. Исто така, Ерменија до 20 ноември мора да предаде делови од регионот Агдам во Азербејџан кои во моментов ги држи.
Исто така, ќе се воспостави таканаречен Лачински коридор широк пет километри, кој ќе биде под контрола на мировниците испратени од Русија за да се обезбеди врска меѓу Ерменија и Нагорно-Карабах. Интересно е што руските медиуми најпрво ја објавија верзијата на текстот на договорот во кој беше напишано дека Ерменија ќе има контрола над коридорот.
Сепак, во официјалната верзија објавена од Кремљ се вели дека коридорот „ќе остане под контрола на мировниот конвој на Руската Федерација“.
Лачинскиот коридор ќе биде единствената врска меѓу Ерменија и територијата контролирана од Ерменците во Нагорно-Карабах.
Во привидниот обид за паритет се предвидува сличен, но многу понејасен „коридор“ со кој Азербејџан треба да се поврзе со својата енклава Накчиван, која се граничи со Ерменија, Иран и Турција. Оваа точка на договорот е еден од потенцијално најзначајните резултати, бидејќи природата на таквата азербејџанска врска преку ерменска територија е сè уште нејасна и недефинирана, па затоа покренува потенцијално опасни прашања во врска со суверенитетот.
Сè на сè, на крајот, излегува дека ерменските власти ќе контролираат околу една третина од територијата во однос на она што е де факто нивно од 90-тите години на минатиот век.
Останаа со Степанакерт, главниот град на Нагорно-Карабах, кој претрпе силно гранатирање и од кој голем број Ерменци веќе избегаа откако останаа без покрив над главата.
Според британски Guardian, покрај тоа што ја врати територијата што ја изгуби во војната со Ерменија во 90-тите години, се чини дека Азербејџан ги „тргна од маса“ и прашањата за референдумот за одлуката за иднината на Нагорно-Карабах, а тие прашања беа карактеристични за мирот преговори во изминатите две децении.
Баку е задоволен од потпишувањето на договорот, но во Ереван избувнаа насилни протести, во кои беше претепан претседателот на парламентот и беа извршени упади во владините институции.