Новиот сопственик на целото земјиште и на куќата строго навел дека новата зграда треба да ја исползува постојната камена рушевина.
На врвот на издигнатото плато со поглед на плажата Принцес - местото каде што Чарлс Едвард Стјуарт, внук на кралот Џејмс II и VII, кој бил крал на Англија, Ирска и Шкотска, првпат дошол во Шкотска во 1745 година, откриена била мала камена руина со прекрасни предиспозиции.
Новиот сопственик, кој дошол во сопственост на целото земјиште и куќата, строго навел дека новата зграда треба да ја исползува постојната камена рушевина за да се создаде простор за јадење, одмор и капење, со најголем акцент на фантастичниот поглед. Иако ова може да звучи како прилично вообичаено барање, архитектите од Bard наидоа на прилично сложен проект. Старата руина мораше да остане, но мораше да се обнови градбата без да се уништи историјата на местото, но и исто така обновената градба да биде отпорна на изложеноста на климатските услови и да се направи уште поинтересна со текот на времето.
Дизајнот реагира на околината преку клучните аспекти и идентификувајќи како низа мали простори кумулативно можат да придонесат за подобрена целина.
„Влезната низа, која содржеше серија вртења од 90 степени, беше почетниот генератор на дизајнот. Решивме да оставиме мал дел од рушевината отворен, создавајќи заштитен двор како влез и простор за седење. Оттука, првиот свиок ве воведува во просторот каде што се среќавате со шпорет на дрва, проследено со дијагонален поглед кој е претставен како кулминација на просторна серија - клупа во повисок волумен што се превиткуваше над карпа каде што чувствувате нурнати во пејзажот.
Целиот внатрешен дизајн е направен во стравопочит кон локацијата и главниот адут на куќата - погледот. Оваа градба е дизајнирана да бара малку одржување со текот на времето поради опсегот на материјали и детали. Примарните материјали се високо изолирана дрвена рамка која е обложена со локален урнат камен и покриена со тревник. Ова помага да се заштити зградата како огромен „капут“ кој ја обвиткува структурата.
Примарниот покрив е обложен со преработен шкрилец што е спасен од отпад на поранешна училишна зграда во областа, што придонесе за локалниот модел на кружна економија. Овој шкрилец ја зголемува привлечноста на градбата, а ова е во исто време и материјал кој може да го издржи забот на времето.
„Алтернатива би бил лим или увозни шкрилци, што не беше опција со оглед на желбите и идеите на новиот сопственик“, велат од архитектонското биро Bard.
Крајниот резултат е прекрасна мала модерна куќа која е цврсто вкоренета на своето место. Иако е дискретна и компактна, речиси непостоечки, куќата обезбедува извонредна атмосфера во простор каде што е задоволство да се поминува време, додека однадвор изгледа како уште еден неврзан набљудувач на сонливото опкружување.
