Силните геомагнетни бури кои настанале откако една точка на Сонцето исфрлила дури 17 ерупции би требало да ја погодат Земјата и да предизвикаат геомагнетна бура чии ефекти ќе се почувствуваат денеска и утре.
Две од ерупциите се споија во едно „канибално коронално исфрлање маса“ кое се упати кон Земјата со брзина од 3.027.599 км/ч.
Сончевата дамка, наречена AR2975, почна да емитува соларни блесоци на електрично наелектризирани честички на 28 март.
Хрватскиот експерт за Сонцето, д-р Бојан Вршнак од Геодезискиот факултет во Загреб вели дека сончевите дамки се области на површината на Сонцето во кои силните магнетни полиња, создадени од протокот на електрични полнежи, се спојуваат во јазли пред ненадејно да пукнат.
„Резултирачкото ослободување на енергија предизвикува изливи на радијација наречени сончеви блесоци и поврзано коронално масовно исфрлање (CME)“, објаснува хрватскиот научник, добитник на престижната награда на Европската вселенска агенција (ESA) за соларни истражувања.
„Канибалните ерупции се случуваат кога сончевите ерупции кои брзо се движат ги надминуваат побавните претходни ерупции во истиот регион и ја туркаат магнетната структура на претходното исфрлање пред нив за да формираат џиновски, комбиниран брановиден фронт што предизвикува моќна геомагнетна бура“, вели Вршнак, по кој е именуван астероидот (179874) Bojanvršnak = 2002 TS315.
SpaceWeather.com објави дека второто исфрлање се очекува да го престигне првото и да го проголта пред да удри во магнетното поле на Земјата околу 23 часот по источно време на 30 март. На CME обично им требаат 15 до 18 часа за да стигнат до Земјата.
Сончевиот ветер влијае на меганетосферата на Земјата, така што таа малку се набива. Неговото магнетно поле делува на магнетното поле на Земјата - ако полето на бура се сврти во иста насока како и Земјиното, тоа се засилува, а ако дејствува, слабее. Оваа интеракција предизвикува зголемено движење на плазмата на наелектризираните честички низ магнетосферата и зајакнување на електричната струја во магнетосферата и јоносферата. Најчеста и најубава последица се прекрасните аурори кои често можат да се забележат во поларните предели.
Најголемата соларна бура позната на човештвото, наречена Настанот Карингтон, се случи во 1859 година. Таа ги уништи телеграфските мрежи во САД, некои телеграфски работници беа погодени од струја, а поларната светлина беше видлива сè до Централна Америка.
Во 1989 година, геомагнетната бура во Квебек предизвика исфрлање на шест милиони луѓе од електричната мрежа цели девет часа, а поларната светлина беше видлива сè до Тексас.
Современата софистицирана технологија што ја користиме денес е особено чувствителна на соларни бури бидејќи тие можат да предизвикаат оштетување на електричните мрежи, комуникациските сателити, радарите и другите уреди. Доколку денес се случи невреме со слична големина како Настанот Карингтон, тоа би предизвикало големи прекини на електричната енергија и штета од милијарди долари. Научниците на НАСА во 2012 година објавија дека сончевата бура што тогаш требаше да ја погоди Земјата, е најмоќната во последните 150 години и дека доколку не ја промашеше Земјата, ќе ја вратеше модерната цивилизација во 18 век.
Неодамнешната бура, која се случи во февруари 2022 година, исфрли 40 сателити на Starlink на Земјата, а научниците предупредија дека уште поголема би можела да има потенцијал сериозно да го загрози интернетот ширум светот.
За среќа, експертите предвидуваат дека енергијата од сегашната бура ќе се апсорбира во магнетното поле на Земјата без поголеми опасности.
