Топлите денови се совршена прилика змиите да излезат на сонце. Луѓето велат дека змијата нема да нападне прва ако не се чувствува загрозена. Но, сведоци сме дека сѐ почесто луѓето бараат медицинска помош со образложение дека ги каснала змија.
Не само во државава, тѕуку и доколку летувате на било кој друг дел од Блакнот, треба да бидете внимателни кога станува збор за змиите. На овие простори живеат 9 видови змии, од кои само две се отровни, поскок (или камењарка - Vipera ammodytes) и остроглава шарка (или остроглава осојница - Vipera ursinii). Иако поскокот е малку поотровен од шарката, и двете змии се помалку отровни од, на пример, африканските или азиските отровни змии, па нивното каснување ретко е фатално.
Поскокот е змија со пепел-сива боја и може да порасне до 1 метар. Нејзината глава е во облик на срце, со карактеристичен рог на врвот на носот. По телото на поскокот има темна крива линија која оди од главата до врвот на опашката и е карактеристична за секоја змија од овој вид. На страната на линијата има темни дамки. Тоа е најотровната змија која живее во Македонија и на Балканот. Кја нас е регистрирана на 5 локации и тоа: островот Голем Град, клифовите во близина на Стење, Стењското блато, карпестиот рид над село Лескоец, Два Јавора и во близина на Црвена локва.
Шарката е змија која живее низ цела Европа. Долга е околу 60 до 80 cm и има и цик-цак линија по телото. Постојат два вида: Vipera berus bosniensis и Vipera pseudoaspis.
Ако ве касне змија, најважно е да утврдите дали е отровна или не. За разлика од неотровните змии, отровните змии имаат триаголна глава и тесни елипсовидни очи.
Нашите отровни змии се разликуваат од неотровните и по обликот на нивните тела, кои се кратки и набиени, за разлика од неотровните женки чии тела се тенки и издолжени. Сепак, треба да се забележи дека разликувањето на отровните змии на овој начин важи само за континентот Европа.
Во постапките за самопомош се препорачува да не се оди во лов на змијата поради ризик од дополнителен каснување. Ако змијата е убиена, тогаш пожелно е да се донесе во болница за точна идентификација, што во голема мера влијае на терапевтската процедура.
На местото на каснувањето обично се видливи две пробиени рани од забите на змијата, оддалечени околу 6 до 8 mm, иако е можно да има само една рана или дури и само гребнатинка. Наоѓањето на рана не значи дека отровот безбедно бил инјектиран во телото.
Болка и оток се појавуваат на местото на каснување во рок од 2 часа. Во случај на тешко труење, болката се појавува брзо и е невообичаено остра; отокот исто така брзо се шири и може да биде придружен со тешко поткожно крварење. Заедно со црвенило, на кожата може да се појават плускавци со крвава содржина. Веднаш по каснувањето, симптоми како што се вртоглавица, гадење и повраќање, чувство на општа слабост и отекување на регионалните лимфни јазли (во препоните во случај на каснување во ногата или во пазувите во случај на каснување во раката) може да се појави. Бледа и студена кожа, облеана во пот, со забрзано чукање на срцето и пад на крвниот притисок се знаци на шок, кој генерално се развива постепено и е главната причина за смрт.
Ако змијата не е отровна, раната треба обилно да се измие со вода, да се намачка со антибиотска маст и да се завитка со завој. Треба да проверите кога лицето последен пат е вакцинирано против тетанус, па ако поминале повеќе од 5 години, вакцината треба да се повтори.
Доколку постои сомневање за отровна змија, каснатиот мора да остане строго мирен, т.е. треба да се избегнува и најмало движење, а раката или ногата со раната од каснување треба да се имобилизираат.
Не се препорачува да се обидувате да го исцицате отровот на местото на каснување. Преврзување над раната од каснување исто така не се препорачува и не се користи бидејќи може да доведе до компликации. Секоја компресија ја вршат специјално обучени здравствени работници во итни случаи. Исто така, мраз не треба да се нанесува на раната.
Неопходно е каснатото лице итно да се однесе во болница.
Вообичаено, жртвите на каснување од змија се хоспитализираат, без разлика дали змијата е отровна или не.
Противотров за каснување од змија се дава само во болнички услови интравенски и само кога е строго индицирано, бидејќи самиот серум може да предизвика сериозни, па дури и опасни по живот реакции.
Некои каснувања, како на пример кога некој случајно гази змија, е речиси невозможно да се спречат. Сепак, постојат мерки на претпазливост кои во голема мера можат да ја намалат можноста да бидете каснати од змија.
Оставете ја змијата на мира. Многу луѓе се каснати кога се обидуваат да убијат змија или да ѝ се приближат што е можно повеќе. Змиите обично бегаат, а само ретко напаѓаат.
Избегнувајте висока трева ако немате соодветни обувки (дебели кожени чизми), и колку што е можно движете се по постоечките патеки.
Не ставајте ги рацете и нозете на места што не се гледаат (на пример, не ставајте ја раката во грмушка или зад камен). Не земајте камења или парчиња дрво освен ако не сте доволно далеку од потенцијален напад на змија.
Бидете особено внимателни и будни ако се качувате по карпи.
Иако повеќето змии не се отровни, тие често се непожелни гости на нашите имоти. Уредувањето на самиот терен, односно живеалиштето, е релативно едноставен начин да се намали можноста за колонизација во вашата градина.
Повеќето од овие предатори претпочитаат да избираат ладни, влажни и темни живеалишта, како што се купишта дрва, даски или дебели грмушки и висока трева. Имено, глувците и глодарите сакаат да ги избираат истите овие места. Со цел да се намали можноста за појава на змии, отстранете ги потенцијалните скривалишта и за предаторот и за пленот.
Редовно косете го тревникот и средувајте ја живата ограда, особено оние што растат блиску до земјата. Ставете камења и огревно дрво подалеку од градината и куќата, а уште поидеално би било на полици. Исто така, храната за домашните миленици чувајте ја во затворени кутии.
Посипете сода бикарбона во градината и дворот и ќе ги избркате змиите кои, како што покажуваат некои истражувања, не сакаат сода. Значи, ако се плашите од змии, посипете со сода во мали купишта во градината.
Чести непријатели на овие влекачи се кучињата и секако неизбежните мисирки, ондносно видот морки.
Кучињата бурно реагираат на близината на змиите и често се справуваат со нив. Морките се животни кои се огласуваат кога има змии наоколу. Постои популарно верување дека ако имате морка во дворот, змијата нема да дојде таму. Морките се одлични и во борбата против глодари и штетници.
