Џанлуиџи Буфон ги откри најзлобните комплименти што ги добил од Марчело Липи и Макс Алегри, зошто стоењето на голот била негова супермоќ и што точно се случило во тој момент со Зинедин Зидан во финалето на Светското првенство во 2006 година.
Италијанската фудбалска легенда ја претстави својата нова книга на настан во Торино и одговори на прашања од новинари, потсетувајќи се на подеми и падови во неговата кариера.
„Темата на книгата е дека да се биде голман е метафора за животот. Паѓаш, стануваш, паѓаш, повторно стануваш. Падовите се неизбежни, но важно е да се најде мотивација повторно да се стане“, рече Буфон.
Најважниот момент во неговата кариера беше титулата на Светското првенство во 2006 година со Италија, освоена по изведувањето на пенали против Франција. Но, таа вечер беше и горчливо-слатка поради ударот со глава на Зидан врз Марко Матераци. Во деновите пред ВАР, Буфон го гледаше сето тоа во живо и истрча кај судијата за да му каже што се случило, што го натера четвртиот судија да го потврди исклучувањето.
„Јас бев ВАР во тој момент“, се насмеа Буфон. „Мојата реакција и трчањето до местото на настанот беа клучни за судиите да разберат што се случило. Секако дека никогаш немаше да го признаат тоа, но ја гледаа снимката на мониторите. Јас бев единствениот што го виде тоа во реално време.“
Буфон беше и дел од италијанската репрезентација која беше неславно елиминирана во групната фаза на Светското првенство во 2010 година во Јужна Африка, откако селекторот Липи се врати.
„Бев повреден, па се вратив во соблекувалната и ги најдов сите целосно скршени, со спуштени глави. Тренерот влезе, беше смирен, но и дистанциран. Рече: ‘Луѓе, не е ваша вина, моја е, што бев идиот и решив да ве доведам.’ Признавам, отидов на туш за да можам да се смеам на раат.“
Низ целата своја кариера, Буфон беше познат по својата енергија и харизма, што беше очигледно на неговото деби за Парма против Милан како тинејџер. „Бев млад, дрзок, самоуверен, но и паметен. Заспав во автобусот. Сфатив дека моите соиграчи се возрасни, шампиони и дека морам да им всадам доверба. Единствениот начин на кој знаев беше да ги убедам дека можат да сметаат на мене. Се трудев повеќе да ги смирам нив отколку да се смирам себеси“, рече Буфон.
„Во тие последни минути од играта, ја чувствувате страста на публиката и таа ве влече. Ја чувствувате тензијата на моментот, навивањето по одбраната, прославата по голот. Таа способност да го промени расположението на толку многу луѓе со еден потег, тоа е супермоќ што открив дека ја имам.“
Низ целата своја кариера, тој работеше со одлични тренери и се соочи со легенди како што се Карло Мацоне од Бреша и Масимилијано Алегри.
„Одбранив сè од Бреша. Кога влегов во соблекувалната, Мацоне стоеше таму со израз на човек што бара одмазда. Кога поминав покрај него, ми рече: ‘Што ми направи денес?’“
„Алегри еднаш ми рече дека мојата најголема сила е што сè доживувам со целосна неодговорност. Понекогаш размислувам за тоа и си мислам, можеби бил во право“, додаде Буфон.
Тој го освои својот прв голем трофеј со Парма во 1999 година, кога клубот го крена Купот на УЕФА, но ни тоа не остана сосема убав спомен.
„Во тоа време, тоа натпреварување беше речиси исто толку вредно како Лигата на шампионите, но не ми се допадна што финалето се играше во Москва, на огромен стадион со многу малку гледачи.“
