Пандемијата го смени светот каков што го знаевме.
За речиси сите културни и естрадни работници оваа здравствена криза значеше и егзистенцијална криза. Без музички настапи, без театар, без балетски претстави...
„Пресврт“, како театарска група која се определува да дејствува во доменот нa вонинституционална театарска продукција и театарска едукација, излезе од рамките на она што традиционално го нарекуваме театар и подготвија нешто сосема поразлично.
„Започнавме со идеја за театарска претстава, изведена на начин кој е веќе познат, со физичко присуство. Но, овој процес нè научи дека и со прецизно планирање, нештата можат да се сменат во секунда. Овој пат актерите се на сцена во Денсинг салата на МКЦ, а вие од својот дом го следите преносот во живо на платформата Basita“, велат од „Пресврт“.
„Иднината е приватна“ ќе може да ја погледнете на 9 септември во 20 часот.
Играат: Ангела Стојановска, Наталија Теодосиева, Дени Стојанов, Дарко Ристовски, Нина Елзесер и Христијан Поп-Симонов како гласот на Адам.
Текстот и режијата се на Милош Б. Андоновски, продуцент е Петар Антевски, костимограф е дизајнерката Ирина Тошева со асистент костимограф Катерина Блажевска Тошева (Модно студио Ле-Те), сценограф е Наташа Вчкова (изведувач на сценографија Велко Бебековски), а музиката и анимациите се на ИСКРА
За снимањето и монтажа на звук е задолжен Христијан Поп-Симонов, Борис Ралев – камера, Петар Даутовски – асистент на камера, Петар Мукоски – стрим техничар, Дамјан Миновски – продуцент, шминка - Виктор Мирчевски, фотограф - Ерина Богоева.
Позајмени гласови:
Јасмина Василева, Симона Димковска, Слаѓана Вујошевиќ, Јанка Лефкова, Благојчо Стојанов, Илија Волчески, Никола Наковски, Емине Халил, Драгана Гунин, Наташа Вчкова, Петар Антевски, Милош Б. Андоновски, Марија Лукаревска.
*Цената на билетот за да го следите видео преносот е 360 денари, а повеќе информации може да најдете на следниот линк: https://basita.live/event/108-the-future-is-private
Често пати размислувам за тоа дека овде се преклопуваат неколку различни времиња во едно, дека истовремено живееме во три периоди: го живееме минатото среде сегашноста со постојан копнеж по иднината, која никако не доаѓа. Она пристојното, достојното што е некаде таму надвор, овде е недостижно.
Каква е иднината? Освен што се уверивме дека е непредвидлива, таа може да биде и розова, истовремено и дистописка, како во оваа претстава која тврди дека таа е „приватна“ односно дека лежи во враќањето на приватноста назад кон човекот. Што ако иднината навистина лежи во враќањето наназад, во нешта кои порано биле секојдневие, а денес се веќе егзотика: миризбата на лебот, грижата за природата, животните и другите?
Живееме изолирано и повеќе виртуелно, отколку во живо, зашто само така се чувствуваме поврзано со она што е надвор од нас, од овде. Иднината ја чувствуваме преку видливоста, препознатливоста, брендот, објавувањето на порциите и долната облека, споделувањето на личните спомени и оплакувањето на мртвите.
