Вселенскиот телескоп Hubble на НАСА го потврди постоењето на комета чие јадро е 50 пати поголемо од просекот. Неговото ледено јадро има маса од околу 500 трилиони тони и е широко околу 137 километри.
Кометата C/2014 UN271 се движи кон Земјата, односно во нејзин правец со брзина од 35.400 km/h, но тоа не треба да нè загрижува. Имено, дури во 2031 година ќе биде најблиску до Сонцето, на растојание од околу милијарда километри. Земјата во просек е оддалечена 150 милиони километри од нашата ѕвезда, пишува BBC.
Научниците првпат ја забележаа оваа комета во 2010 година, но Hubble дури сега официјално ги потврди податоците. Тоа е најголемата комета што астрономите некогаш ја виделе.
Ледени Lego коцки
„И претходно мислевме дека е многу голема комета бидејќи има силна светлина на голема далечина. Сега го потврдивме тоа“, рече планетарниот научник Дејвид Џевит од Универзитетот во Калифорнија (UCLA).
Кометата беше откриена пред десет години од астрономите Педро Бернардинели и Гери Бернстин од меѓуамериканската опсерваторија Серо Тололо (CTIO) и го доби името Бернардинели-Бернстин. Кога ја забележале, била оддалечена 4,8 милијарди километри од Сонцето.
НАСА вели дека кометите се ледени „Lego коцки“ останати од древното минато на Сончевиот Систем кога се формирале планетите.
„Биле исфрлени од Сончевиот Систем со гравитациска флипер игра помеѓу масивни планети во надворешниот Сончев Систем. Завршиле во Ортовиот Облак, огромен резервоар на далечни комети што го опкружуваат Сончевиот Систем“, се вели во соопштението на НАСА.
Мистериозниот Ортов Облак
Ортовиот Облак е огромен сферичен облак од кометски јадра што ја формира границата на Сончевиот Систем. Оваа обвивка е најгуста на растојанија од околу 50.000 астрономски единици и тежи до 200.000 AJ далеку во вселената. Ортовиот Облак е многу редок, така што кометите во просек се оддалечени десетици милиони километри една од друга. Астрономска единица (AJ) е мерка што се користи во астрономијата и го означува просечното растојание на Земјата од Сонцето.
Холанѓанецот Јан Хендрик Орт бил првиот кој предложил постоење на сферичен облак од јадра на комети во 1950 година, врз основа на набљудуваните орбитални карактеристики на комети со долг период. Но, облакот е сепак донекаде теоретски феномен бидејќи безбројните комети што го сочинуваат се едвај видливи и се премногу далеку за директно да се набљудуваат, според НАСА.
Така, овој облак од комета е толку далеку од нашата ѕвезда што е практично четвртина од патот до следниот најблизок ѕвезден систем, Алфа Кентаур. Тоа е огромна мистерија за научниците и една од најголемите структури во нашиот Сончев Систем. Иронично, тоа значи дека најголемата структура на Сончевиот Систем е речиси невидлива за нас.
Се проценува дека парот вселенски летала на НАСА Voyager ќе стигне до внатрешното подрачје на Ортовиот Облак за околу 300 години и ќе им требаат уште 30.000 години за да поминат низ него.
Десет години можност за набљудување
Одвреме-навреме, поради гравитационото влијание на Сонцето, од него излегува тело - како кометата Бернардинели-Бернстин. Оваа комета има неверојатна елипсовидна орбита околу Сонцето долга 3 милиони години, а сега се чини дека почнува да се приближува до нас. По 2031 година ќе почне да се враќа во пустелиите на Сончевиот Систем, пишува Science Alert.
Ова значи дека имаме речиси една деценија одлични можности да ја набљудуваме, со цел да научиме што е можно повеќе за C/2014 UN271 пред таа тивко да се врати назад во потемните делови на вселената.
Студијата Hubble Space Telescope Detection of the Nucleus of Comet C/2014 UN271 (Bernardinelli–Bernstein) е објавена во The Astrophysical Journal Letters.
