Родовата еднаквост е сложено прашање што е предмет на постојана дебата и дискусија со децении. Еден од клучните термини што се појави во последните години е „еднаквизам“ (equalism), за кој некои тврдат дека е поинклузивна и попрогресивна алтернатива на терминот „феминизам“. Сепак, иако и двата термини се обидуваат да ја промовираат родовата еднаквост, постојат важни разлики меѓу нив што вреди да се истражат. Во овој текст, ќе зборувам зошто „еднаквизам“ не е соодветна замена за „феминизам“ и зошто признавањето на уникатните борби и искуства на жените е клучно за унапредување на родовата еднаквост.
Многу често се случува луѓето да одбиваат да се опишат себеси како феминист(к)и. Или затоа што не сакаат да се „етикетираат“, а сепак се залагаат за еднаквост меѓу мажите и жените, или затоа што не го сакаат самиот збор феминизам и за себе мислат дека се „хуманисти, еднаквисти или егалитарци“ затоа што на тој начин „не звучат како да се само про-жени“.
Зборот феминизам е збор со долга историја и за жал сега многу често се перцепира негативно, што често ги спречува луѓето да го користат терминот. Сепак, верувам дека аргументите против употребата на зборот феминист или особено против самата идеја за феминизам не „држат вода“. Тие се исполнети со и, како што би рекла Чимаманда Нгози Адачи, ограничени со стереотипи.
Цврсто верувам дека останува клучно да се користи терминот феминист. „Еднаквизмот“ не ги опфаќа уникатните борби и искуства на жените кои доведоа до појава на феминизмот како општествено и политичко движење. Жените историски се соочуваат со системска дискриминација и угнетување во многу аспекти од нивниот живот, вклучително и на работното место, политиката и репродуктивните права. Феминизмот се обидува да ги реши овие специфични прашања и да ја промовира родовата еднаквост, додека „еднаквизмот“ сугерира дека сите родови се соочуваат со еднакви нивоа на дискриминација и угнетување, што не мора да е точно.
Важно е да се признае дека иако мажите може да се соочат со дискриминација во одредени контексти, нивните борби често се различни од оние со кои се соочуваат жените. Со препознавање и справување со уникатните предизвици со кои се соочуваат жените, можеме да работиме кон порамноправно општество за сите родови.
Неодамна на Twitter се разгоре дебата околу зборот феминизам и идентификувањето со зборот феминист(к)а, по објавувањето на мојата колумна „8 Март и стравот од непознатото: Феминизмот е за сите“. Прашањето „Зошто феминизам, а не ‘еднаквизам’?“ е често поставувано прашање во општества под силно влијание на патријархатот. Иако идејата за „еднаквизам“ е за восхит, зборот не е добра замена за „феминизам“. Терминот „еднаквизам“ (equalism) некои луѓе го сметаат за соодветна алтернатива на „феминизам“ во обид да се промовира родовата еднаквост без да се фокусира конкретно на женските прашања. Сепак, има неколку причини зошто „еднаквизам“ не е добра замена за „феминизам“.
Прво, поимот „феминизам“ има историско и културно значење кое „еднаквизам“ го нема. Феминизмот се појави како движење фокусирано на решавање на специфичните прашања со кои се соочуваат жените, вклучувајќи дискриминација, нееднаквост и угнетувањето. Има богата интелектуална и политичка историја и одигра значајна улога во унапредувањето на правата на жените и родовата еднаквост.
Второ, терминот „еднаквизам“ сугерира дека сите родови се подеднакво угнетени, што не е точно. Иако мажите исто така се соочуваат со одредени форми на дискриминација и угнетување, жените историски биле подложени на широк опсег на неправди, вклучувајќи ограничени политички и економски права, сексуално насилство и родови стереотипи и предрасуди. Игнорирањето на овие специфични прашања со кои се соочуваат жените може да го поткопа напредокот што е постигнат во унапредувањето на родовата еднаквост.
Трето, терминот „еднаквизам“ може да се гледа како начин за разводнување или присвојување на феминистичкото движење. Некои луѓе го користат терминот „еднаквизам“ како начин да се дистанцираат од феминизмот, кој можеби го сметаат за премногу радикален или премногу фокусиран на женските прашања. Ова може да ја поткопа важноста на феминистичкото движење и неговите достигнувања.
Иако „еднаквизам“ може да изгледа како поинклузивен термин од „феминизам“, тој не успева да ги признае уникатните борби и искуства на жените кои доведоа до појава на феминистичкото движење. Жените историски се соочуваат со системска дискриминација и угнетување во многу аспекти од нивниот живот, а феминизмот се обидува да ги реши овие специфични прашања и да ја промовира родовата еднаквост. Со препознавање и справување со предизвиците со кои се соочуваат жените, можеме да работиме кон порамноправно општество за сите родови. На крајот на краиштата, целта на секое движење кое се обидува да ја промовира родовата еднаквост треба да биде да ги подигне и да ги зајакне сите поединци кои биле историски маргинализирани, притоа препознавање и вреднување на различноста на нивните искуства и борби. Како што тврдеше Бел Хукс уште пред многу години, „феминизмот е за сите“ и сите ќе имаме корист од феминистичката борба и успех.
