На денешен ден во 1942 година, или по бугарски три години пред Тито да ги „измисли“ Македонците, во велешката Гимнација „Кочо Рацин“ учениците се кренале на бунт поради наметнатиот бугарски јазик од страна на окупаторот.
Откако во образовниот процес на велешките гимназијалци почнал насилно да им биде наметнуван бугарскиот јазик на сметка на нивниот мајчин јазик, тие храбро го кренале својот глас и со поддршка на месното население застанале во одбрана од присилната асимилација од страна на бугарскиот фашистички окупатор.
Во нивниот бунт им се придружиле не само нивните родители, туку и голем дел од граѓаните на Велес.
Денес единствен жив сведок на овој настан е д-р Никола Стојанов, кој на својата 99-годишна возраст собра сили и одржа говор на 80-годишнината од овој важен настан во македонската историја. Стојанов бил и еден од организаторите на бунтот, заедно со Благој Кирков, Орце Иванов, Благој Јанушев и Анче Андреев.
„Професорите ни предаваа на бугарски, а ние одговаравме на македонски. Тие се бунеа, но ние не отстапувавме по што нѐ исклучија од сите гимназии во Бугарското Царство“, раскажува Стојанов, а целиот негов говор е во видеото подолу.
Ако Тито со декрет ги создал Македонците во 1945 година по поразот на фашистичка Бугарија, тогаш зошто велешките гимназијалци, кои според бугарската историја биле Бугари, се бунеле против наметнатиот бугарски јазик?
