Во 120 година Римјаните доживеале тежок пораз во северниот дел на Британија, во древната земја наречена Каледонија каде се соочиле со непознатото домородно население Пикти.
За оваа крвава битка единствен сведок е дневникот на сениор центурионот Тит Урсиј, од кој преживеале само фрагменти.
„Напишано од Тит Урсиј, Примус пилус Легија IX Хиспанска, во третата година од владеењето на Адријан (120 година, заб. на прев.). Ова веројатно ќе биде мој последен папирус и пишување во мојот дневник“.
„Нашата легија беше нападната од заседа во дивото царство наречено Каледонска шума и беше речиси целосно уништена. Половина од мојата прва кохорта е сè што остана од IX легија. Бевме турнати во мочуриштето и веројатно ќе умреме овде, борејќи се храбро до крај во името на Рим и императорот. Бевме нападнати од демонска глутница варварски Пикти. Повеќе личеа на диви ѕверови отколку на луѓе. Некои од нив беа облечени во животинско крзно, насликани со чудни рунски знаци...други се чинеше дека се двоножни диви ѕверови. Нѐ распарчија како да сме од хартија! Ги видов нашите легати и браќата како живи ги јадат, никогаш нема да ги заборавам нивните крици. Варварите нè нападнаа незабележано, брзо и со див бес, па исчезнаа во маглата. Главно ноќе. Нашите штитови, мечеви и оклопи не беа во корист овде. Непријателот со кој се соочуваме се чини дека е древниот гнев на некои темни богови што ги разбудивме. Никогаш не треба да ги нападнеме овие земји. Слушам демонски завивања, доаѓаат! Тие доаѓаат!“
Парчиња од папирусот на Тит Урсиј биле пронајдени во октомври 120 година во Каледонската шума. Каков-таков, дневникот бил однесен во Рим, каде што му бил предаден на императорот, а потоа запален. Две години подоцна, императорот Адријан наредил изградба на ѕид на границата со земјата наречена Каледонија, во Северна Британија, за никогаш повеќе да не се повтори трагедијата од Каледонската шума.
