Куба одбележа 60 години под економската блокада на САД која длабоко влијаеше на богатството на комунистичката нација и нема знаци дека таа ќе биде укината.
Со указ на американскиот претседател Џон Ф. Кенеди, на 3 февруари 1962 година, четири дена подоцна стапи на сила ембарго на целата билатерална трговија. Целта, стои во извршната наредба на Кенеди, била да се намали заканата од „сојузништвото на островската држава со комунистичките сили“.
И покрај неуспехот да ја принудат Хавана да го промени правецот оттогаш, санкциите остануваат во сила шест децении подоцна, при што кубанските власти ги обвинуваат за штетата од 150 милијарди долари за економијата на земјата.
Куба ја доживува најтешката економска криза во последните 30 години, со инфлација од 70 проценти и голем недостиг на храна и лекови бидејќи пандемијата на коронавирус му нанесе тежок удар на клучниот извор на приход, туризмот.
Долгите редици за основните производи се вообичаени, бидејќи увозот на храна е намален поради намалените државни резерви. Хавана ги обвинува санкциите за сите неволји на островот.
Пораката дека и тоа е „ембарго вирус“ властите со месеци ја нагласуваат преку организирање каравани со автомобили, велосипеди и мотоцикли со цел да продефилираат низ земјата и да ги осудат санкциите.
Сепак, критичарите велат дека се виновни и неефикасноста и структурните проблеми во еднопартиската државна економија.
„Вистинската блокада беше наметната од кубанската држава“, рече активистката Роса Марија Паја од лоби групата CubaDecide, која работи од егзил. Ембаргото, смета таа, ќе биде укината само со „премин кон претставничка демократија“.
Куба има мал производствен капацитет и се потпира на увоз за околу 80 отсто од потребите за храна. Монетарната реформа започна пред една година за да се обиде да го намали притисокот врз Кубанците, доведе до значително зголемување на платите во земја каде што повеќето работници се вработени од владата, но дополнително ја поттикна ценовната инфлација.
Од 2000 година храната е исклучена од американската блокада. Помеѓу 2015 и 2000 година, Куба увезла храна во вредност од околу 1,5 милијарди долари од својот сосед.
Сепак, стоката мора да се плати во готово и однапред, што е тешка ситуација за земја со ограничени резерви. Според Карлос Гутиерез, кубански Американец и поранешен министер за трговија на САД, ембаргото се покажало „контрапродуктивно“.
„Апсолутно ништо не е добиено од Хавана“, рече тој.
Наместо тоа, Куба побара поддршка од американските ривали како Кина и Русија. Пред две недели, кубанскиот претседател Мигел Дијаз-Канел и неговиот руски колега Владимир Путин разговараа за „стратешко партнерство“ во телефонски разговор.
Рускиот заменик-министер за надворешни работи Сергеј Рјабков неодамна изјави дека Москва нема да исклучи воено распоредување на Куба на само неколку стотици километри од Мајами во американската сојузна држава Флорида доколку ескалираат тензиите со Вашингтон околу Украина.
За некои, таквиот став потсетува на Студената војна и кубанската ракетна криза, која го доведе светот на работ на нуклеарна војна и беше главната мотивација за блокадата на Куба. Конфликтот беше избегнат кога Москва се согласи да ги отстрани советските ракети од кубанската почва.
Американската блокада започна како „стратешки и воен инструмент“ во контекст на војната, изјави политикологот Рафаел Хернандез.
Тој додаде дека и покрај крајот на Студената војна, сепак „геополитичките интереси“ на САД го одредуваат нивниот однос кон Куба.
Нешто опуштено во краткиот период на затегнатост за време на Барак Обама, санкциите беа засилени од неговиот наследник Доналд Трамп, кој додаде 243 нови мерки.
И покрај предизборните ветувања, актуелниот претседател Џо Бајден не направи ништо за да ја намали блокадата, но најави нови мерки против кубанските лидери како одговор на задушувањето на историските антивладини протести минатиот јули.
