Откако Британија излезе од Европската Унија, многумина стравуваа дека другите земји би можеле да го следат британскиот пример и на крајот да го уништат концептот на обединет блок.
Се чини дека оваа постапка имаше спротивен ефект, ублажувајќи го евроскептицизмот ширум континентот.
За Унгарија, напуштањето на ЕУ може да биде единствениот одговор на нејзините длабоки и непомирливи разлики со Брисел. Оваа земја и остатокот од ЕУ во моментов се на спротивни страни на најважното геополитичко прашање на нашето време, војната на Русија против Украина.
Иако Германија и другите традиционално колебливи членки сега тргнаа во насока на нафтено ембарго против Русија, Унгарија продолжува да ја одложува одлуката, користејќи запаливи аргументи.
„Оние што имаат море и пристаништа можат да носат нафта со танкери. Да не ни го одземеа, ќе имавме пристаниште“, изјави неодамна Орбан, мислејќи на хрватскиот брег.
Се разбира, ова не е првпат Унгарија да биде во конфликт со остатокот од ЕУ. Од владеењето на правото до политиката за азил и односите со Кина, Орбан се навикна да му пркоси на европскиот консензус. Но, овој пат е поинаку.
За почеток, тука е големината на проблемот. Војната на Русија против Украина не е само уште едно прашање кое предизвикува поделби. Ова го нарушува најосновниот принцип на европскиот политички поредок, дека националните граници не можат да се менуваат со сила и дека, без разлика на нивната големина, нациите немаат моќ да стават вето на надворешнополитичките избори на нивните соседи.
Инвазијата директно ја загрозува и безбедноста на Европа. Ако рускиот претседател Владимир Путин успее да ја претвори Украина во пропадната држава, или некаква „народна република“, источното крило на НАТО, од Полска до Романија, би станало многу поранливо и поскапо за одбрана.
Унгарија овојпат е навистина сама. Да, некои други земји-членки исто така се спротивставија на забраната за нафта, но тие не беа толку категорични како Унгарија. Орбан дури покажа дека е подготвен да ги жртвува односите со своите долгогодишни сојузници во Варшава поради унгарско-руското партнерство.
Како што сугерира острата забелешка на унгарскиот моќник за далматинските пристаништа, руската империјална освојувачка војна одекнува меѓу оние кои сè уште копнежливо гледаат на мапа на потенцијална Голема Унгарија.
Дополнително, по изборите во април, има мали шанси за некаква промена во унгарската политика во блиска иднина. ЕУ едноставно мора да се справи со Унгарија на Орбан каква што постои, а не да живее во илузија дека тоа е привремена ситуација во последните 12 години. По повеќе од една деценија на власт, владеењето на Орбан е цврсто вкоренето, а опозицијата е слаба и деморализирана.
Откако претседателката на Европската комисија Урсула фон дер Лајен не успеа да го убеди Орбан да се приклучи на европското ембарго за увоз на руска нафта, со него разговараше и францускиот претседател Емануел Макрон.
На изјавите на Орбан вчера реагираше и Министерството за надворешни и европски работи на Република Хрватска, а министерството го покани на разговор унгарскиот амбасадор.
„Хрватска ја осудува изјавата на унгарскиот премиер Орбан. Ние, исто така, ги осудуваме сите територијални претензии кон други суверени држави. Објаснување на таквите изјави кои непотребно ги поткопуваат нашите добрососедски односи“, се вели во соопштението.
