Сексот надвор од атмосферата на Земјата е голем предизвик бидејќи се смета дека не е компатибилен со човечката биологија. Сексуалното либидо на човекот во вселената е намалено поради микрогравитацијата.
Во вселената се намалува протокот на крв, како и мускулната и скелетната сила, а се случуваат и хормонски промени. Сето тоа придонесува за намалување на сексуалната желба.
Научници од НАСА се заинтересирани да го проучат прашањето за секс во вселената бидејќи тоа би било од витално значење за успех на вселенските мисии во иднина. Одржувањето на човечкиот вид во иднина би бил голем напредок.
Прашањето за секс во вселената веќе е проучувано на животни, но тоа не е доволно. Неопходно е да се утврди како точно би се применило кога станува збор за луѓето.
„Ја проучувавме основната наука на репродуктивната физиологија кај неколку видови вклучувајќи и црви, полжави, медузи, риби, жаби и глодачи. Завршени се и другите истражувачки студии, а користевме спрема од бикови и луѓе“, изјави претставник на НАСА.
Сега, Агенцијата ќе ги собере резултатите од тоа истражување ќе се обиде да пронајде одговори за тоа како сексот во вселената би функционирал. Сексот во вселената би бил посебно тежок за мажите, бидејќи е забележано дека мажите астронаути имаат помала количина тестостерони кога се во вселената. Понизок е и притисокот, па на мажите и жените би им било навистина тешко да имаат секс.
„Во текот на секс и телесните течности би пловеле во воздухот“, вели физичарот и астроном Џон Мајлс за BuzzFeed.
НАСА категорично тврди дека двајца луѓе никогаш немале секс во вселената и дека не постојат податоци за сексуални активности на вселенски патувања.
