Кожата, како најголем човечки орган, понекогаш може да предизвика вистински проблеми. Едно од ретките нарушувања е алергиската уртикарија, која се опишува како кожно пореметување кое се јавува како резултат на имунолошка реакција на алергени.
Симптомите на алергиска уртикарија вклучуваат чешање и оток или испакнат црвен осип на кожата наречен уртикаријална папула или грутка. Реакцијата на кожата при алергиска уртикарија е многу слична на изгореницата од коприва.
Според медицински извори, алергиската уртикарија може да биде предизвикана од голем број на алергени, вклучувајќи храна, лекови, убоди од инсекти, полен или контакт со материјали како што е латекс.
Уртикаријата се јавува како резултат на ослободување на хистамин и други хемиски супстанции од клетките на кожата, што доведува до карактеристични симптоми. Кога телото е изложено на алергени, имунолошкиот систем реагира со ослободување на хистамин од клетките наречени мастоцити.
Хистаминот е хемиска супстанца која вообичаено има различни ефекти во телото, вклучително и зголемување на пропустливоста на крвните садови и стимулирање на нервните завршетоци.
Меѓутоа, кога хистаминот се ослободува во прекумерни количини поради алерген, како во случајот со алергиска уртикарија, тој предизвикува проширување на малите крвни садови, што доведува до оток и црвенило на кожата. Исто така, ги стимулира нервните завршетоци кои предизвикуваат чешање, што резултира со карактеристични симптоми на уртикарија - подигнати црвени испакнатини на кожата кои чешаат и можат да се шират.
Исто така, хистаминот може да биде виновник за предизвикување други симптоми на уртикарија како што се чувството на топлина и црвенило, не само на кожата туку и на другите делови од телото. Значи, токму ослободувањето на хистамин ги предизвикува симптомите на алергиска уртикарија.
Алергиска уртикарија се појавува релативно често и се верува дека околу 20% од општата популација го доживува овој проблем. Може да се појави кај луѓе од сите возрасни групи и обично трае до шест недели.
Причините за алергиска уртикарија можат да бидат различни, а некои од најчестите се:
1. Различна храна
Одредена храна може да предизвика алергиска уртикарија, односно може да го стимулира ослободувањето и акумулацијата на хистамин; најзастапени се јајцата, јаткастите плодови, млечните производи, рибата, школките, агрумите и пченицата.
2. Лекови
Кортикостероидите и антибиотиците како пеницилин, сулфонамиди и тетрациклин, антиинфламаторните лекови како ибупрофен и аспирин, како и одредени лекови за контрола на крвниот притисок можат да предизвикаат алергиска уртикарија - во овие случаи, таа обично трае кратко.
3. Каснувања од инсекти
Алергиската уртикарија може да биде предизвикана од убод од комарец, пчела, оса и стршен кај некои луѓе може да предизвика алергиски реакции, но реакцијата ја предизвикува и отровот што инсектот го вбризгува при убодот, што може да предизвика и алергиска уртикарија.
4. Полен и растенија
Алергијата на полен од растенија може да биде поврзана и со алергиска уртикарија.
5. Физички фактори
Уртикаријата има многу лица, па симптомите може да се појават поради различни причини како што се сонцето или топлина, студ и притисок врз кожата. Во овој случај, станува збор за алергија на ладно, топлотна уртикарија, фотоуртикарија и дермографизам.
Времетраењето на алергиската уртикарија обично е онолку долго колку што лицето е изложено на алергенот. Времетраењето и интензитетот на симптомите влијае на тоа дали реакцијата се третира како акутна или хронична. Ако траењето е подолго од шест недели, се смета за хронична алергиска уртикарија.
Акутната уртикарија обично трае помалку од шест недели. Во повеќето случаи, осипите се појавуваат ненадејно, се појавуваат за краток временски период и може да исчезнат за неколку часа или денови. Луѓето со акутна уртикарија често имаат историја на изложеност на алерген кој може да ја предизвика оваа реакција.
Хроничната алергиска уртикарија се дефинира како состојба во која симптомите траат подолго од шест недели. Луѓето со хронична уртикарија може да имаат интермитентни епизоди на осип во долг временски период. Во некои случаи, симптомите може да се појават секојдневно.
Појавата на алергиска уртикарија обично е многу јасна бидејќи се работи за специфични симптоми. Најчести симптоми се чешање, црвенило на кожата и осип кој изгледа како јасно испакнати мали точки на кожата. Точките може да бидат правилни или со чудна форма, а целата кожа што страда од осип ќе биде испакната на делови.
Тие се обично белузлави испакнатини на кожата кои се опкружени со црвенило, како кога ќе добиете изгореница од коприва. Алергиската уртикарија се карактеризира со силно чешање и желба за гребење. Во зависност од локализацијата, симптомите на алергиска уртикарија може да предизвикаат болка ако е зафатен голем дел од телото.
Ова се некои од почестите симптоми на алергиска уртикарија:
1. Уртикаријален осип
Најкарактеристичен симптом на алергиска уртикарија се црвените осипи кои се појавуваат на кожата во вид на испакнатини или плускавци, кои можат да се појават поединечно или во групи. Тие можат да бидат правилни или неправилни по форма, помали или поголеми по големина и се појавуваат на кој било дел од кожата без разлика на алергенот. Црвенилото и исипот може да траат од неколку минути до неколку часа, но правилниот третман брзо ги намалува непријатностите и црвенилото.
2. Интензивно чешање на погодената област
Тешкото чешање е многу чест симптом на алергиска уртикарија. Ќе се појави чешање каде што се појавува осип и е опишан како интензивен, како каснување од комарец. Чешањето само привремено го намалува чувството на чешање, кое се засилува по допирање или гребење, а може да предизвика и болка и иритација на кожата.
3. Оток
На местото на осипот често се појавува оток на кожата, односно чешање на подигната кожа, кое може да трае неколку часа, па дури и денови.
4. Зголемена чувствителност на допир
Кожата на која се појави осип и алергиска уртикарија може да биде многу чувствителна и малку болна на допир, особено ако лицето не се воздржувало од гребење.
5. Топлина во пределот на осипот
Еден од симптомите покрај црвенило и чешање е чувството на топлина во заболеното место, како да сте ставиле топла облога на тој дел од кожата.
Важно е да се напомене дека симптомите на алергиска уртикарија може да варираат од личност до личност и може да се разликуваат по интензитет и времетраење. Некои пациенти може да доживеат само благи симптоми кои брзо исчезнуваат, додека други може да имаат потешки случаи со долготрајни осипувања и интензивно чешање. Долгорочните симптоми без соодветен третман може да се претворат во хронична состојба.
Кога ќе се појават симптоми на алергиска уртикарија, важно е веднаш да се консултирате со лекар за што поскоро да се идентификува причината, но и да се намалат симптомите. За да се постави дијагноза на алергиска уртикарија, лекарите обично ја засноваат својата проценка на карактеристичните симптоми, историјата на пациентот и физичкиот преглед.
Во некои случаи, се вршат дополнителни тестови како што се кожни тестови или тестови на крвта кои покажуваат присуство на специфични антитела (IgE) за да се идентификуваат специфичните алергени кои можат да предизвикаат реакција.
Лекарот ќе спроведе детално интервју со пациентот за да собере информации за симптомите, нивното времетраење, предизвикувачите и можните фактори на ризик. Исто така, ќе биде важно да се утврди историјата на алергии во семејството и можните врски со изложеноста на одредени алергени. Дополнително, внимателно ќе се прегледа кожата и ќе се проверат други можни знаци на алергиска уртикарија.
Кај секој пациент, алергиската уртикарија може да се појави во различен интензитет и форма. Затоа, третманот се препорачува само по консултација со специјалисти.
Во третманот на алергиска уртикарија, пристапот обично е насочен кон контролирање на симптомите и олеснување на непријатноста на пациентот. Лекарите често препорачуваат антихистамини кои го блокираат дејството на хистаминот и го намалуваат чешањето и отокот. Во потешки случаи или хронична уртикарија, може да се користат кортикостероиди или други имуносупресивни лекови.
Некои други начини за лекување на алергиска уртикарија се:
1. Избегнување на алергени
Откако медицинските тестови ќе утврдат кој алерген предизвикува алергиска уртикарија, пациентот се охрабрува да избегнува изложување на овие супстанции со цел да се намали ризикот од реакција.
2. Лекови
Првата линија на третман за алергиска уртикарија се антихистаминици кои го блокираат дејството на хистаминот, хемиска супстанца која игра клучна улога во предизвикувачот на уртикарија. Го намалуваат чешањето, црвенилото и отокот на кожата. Тие се достапни како орални лекови или локални масти. За некои пациенти, потребно е подолго време да се избере вистинскиот антихистамин кој ги решава сите симптоми на алергиска уртикарија.
3. Намалување на симптомите
За да се спречи дополнително чешање, пациентот може да нанесе ладни облоги, да носи удобна облека и да ги менува детергентите за перење, шампоните и кремите што ги користи, бидејќи тие исто така може да ги интензивираат постоечките симптоми.
Како што напишавме, алергиската уртикарија може да се појави кај луѓе од сите возрасни групи. Сепак, постојат некои фактори кои можат да ја зголемат подложноста на поединците да развијат оваа алергија.
Се покажа дека е доста важно дали некое лице веќе има историја на алергии. Пациентите кои страдаат од алергиски ринитис или конјунктивитис, како и од астма, имаат поголеми шанси да развијат алергиска уртикарија. Покрај тоа, постои делумна генетска предиспозиција за алергиски реакции, така што луѓето со семејна историја на алергии се исто така поподложни.
Луѓето кои се постојано изложени на алергени може да развијат алергиска реакција во форма на уртикарија. Луѓето кои страдаат од автоимуни нарушувања, како што се системски лупус еритематозус или ревматоиден артритис, исто така се изложени на зголемен ризик. Овие пациенти може да имаат зголемен ризик од развој на алергиска уртикарија бидејќи споменатите нарушувања можат да влијаат на имунолошкиот систем и да ја зголемат чувствителноста на алергени.
Хормоналните промени во телото поради бременост или хормонална терапија може да влијаат на зголемената чувствителност на алергени. Луѓето кои имаат чести хормонални нерамнотежи се повеќе склони кон развој на алергиска уртикарија.
На развојот на алергиите влијаат и надворешни фактори како стрес, траума, големи промени во температурата и голем напор. Сето горенаведено може да влијае на намалувањето на имунолошките функции и правилниот имунолошки одговор на надворешните супстанции.
Секој човек е уникатен, а реакциите, како и причините за чувствителност, може да се разликуваат. Причините за алергиска уртикарија можат да бидат сложени и често бараат подетална истрага за да се утврдат специфичните фактори на ризик за секој поединец.
