Кога во македонски ресторан ќе порачате пица capricciosa, нема шанси да ја добиете вистинската италијанска пица, туку ќе добиете со погрешни состојки, а најчесто и погрешно напишана во менито.
И пред да објасниме каде се грешките во состојките, на самиот почеток да разјасниме една работа околу името на пицата: во никој случај не се вика капричИоза, туку се вика капричоза. Тоа „И“ е вишок од просто непознавање на италијанскиот јазик. За пред тврда самогласка да се добие гласот ч, Италијанците ја користат латиничната буква „И“, односно „I“. Така, за да изговорат чо, ча и чу мора да напишат cio, cia и ciu, во спротивно, без „I“ co, ca и cu ќе бидат ко, ка и ку. Оттаму е тоа „И“ во капричоза. Затоа и чао на италијански се пишува ciao и во никој случај не се изговара чиао. За Италијанците кога ќе кажете капричИоза е исто како да се кажале еКспресо.
Да се вратиме на самата пица. Во Македонија, па и други балкански земји, ако нарачате капричоза ќе добиете пица со доматен сос, шунка, шампињони и кашкавал. Пицата е вкусна, нема збор за тоа, но проблемот е што оваа пица нема допирна точка со пицата капричоза.
Ако отидете во Италија и таму порачате капричоза (внимавајте да не кажете капричИоза оти може да ви се изнасмеат) ќе добиете пица со доматен сос, пршута, шампињони, моцарела, маслинки (црни и зелени) и артичока. Неретко на пицата има и варено јајце. Значи, од толку состојки, во Македонија добивате само две вистински - доматен сос и шампињони, со чест на ретките исклучоци кои употребуваат моцарела наместо некој кашкавал.
Оригиналната капричоза практично ги има истите состојки како и пицата позната како quattro stagioni, која исто така кај нас погрешно се прави бидејќи никаде нема да добиете артичока на пицата. Разликата помеѓе двете пици е што кај капричозата состојките се измешани, додека кај она што ние би го превеле како „4 годишни времиња“ состојките се распоредени во четири еднакви делови и тоа: шампињоните за есен, пршутата и маслинките за зима, артичоката за пролет и доматите и босилокот за лето.
Инаку, капричозата е измислена во истоимениот ресторан „La Capricciosa“ Рим во 1937 година. Ресторанот постои и денес и се наиѓа на улицата „Ларго деи Ломбарди“ на пола пат од Фонтана ди Треви до Пјаца дел Пополо.
