Физичката неподготвеност може да влијае на развојот на симптомите на депресија и анксиозност.
Резултатите од една најнова студија на британски научници објавена во списанието BMC Medicine јасно укажуваат дека ниската кардиореспираторна кондиција и слабата мускулна сила се поврзани со полошо ментално здравје и дека кај поединци тие можат да влијаат на развојот на симптомите на депресија или анксиозност.
Анализата на студии спроведени на повеќе од 150.000 испитаници покажа дека кардиореспираторната кондиција и мускулната сила одделно придонесуваат за зголемен ризик за влошување на менталното здравје, но најјасна врска беше утврдена кога беа вклучени двата фактори.
Во периодот од август 2009 година до декември 2010 година, научниците ја измерија физичката подготвеност на скоро 153.000 луѓе на возраст од 40 до 69 години. Тие го следеа срцевиот ритам пред, за време и по шестминутно вежбање со максимален интензитет на статичен велосипед.
Тие исто така ја измерија силата на стисок, што беше искористено во студијата како индикатор за мускулната сила.
Покрај тоа, учесниците пополнија два стандардни клинички прашалници за депресија и анксиозност за да им овозможат на истражувачите увид во нивното ментално здравје. Седум години подоцна, испитаниците повторно ги пополнија истите прашалници.
Откако разгледаа други фактори, како што се возраста, полот, претходните ментални проблеми, пушењето, нивото на приход, образованието и исхраната, истражувачите заклучија дека дури и по седум години, постои јасна врска помеѓу почетната физичка подготвеност на учесниците и нивното ментално здравје.
Меѓу учесниците во студијата со низок кардиореспираторен капацитет и послаба мускулна сила, постоеле 98% поголема шанса за развој на симптоми на депресија и 60% поголема шанса за развој на симптоми на анксиозност.
„Обезбедивме дополнителни докази за врската помеѓу физичкото и менталното здравје. Структурните вежби дизајнирани да ги подобрат различните видови физичка подготвеност се добри и за физичката и за менталната сила“, вели Арон Кандола, психијатар на Универзитетот во Лондон и главен автор на студијата, додавајќи дека резултатите се особено важни во контекст на последиците од пандемијата на COVID-19.
„Загрижуваат сознанијата дека луѓето во пандемијата веќе не се толку активни како порано. Особено загрижува фактот што многу спортски сали и спортски сали се затворени, а времето што луѓето можат да го поминат надвор од домот е ограничено. Физичката активност е важен дел од нашите животи. играат клучна улога во спречувањето на менталните нарушувања“, рече тој.
Охрабрувачки е фактот дека физичката подготвеност може да се подобри релативно брзо - за само три недели. Ова може да го намали ризикот од развој на вообичаените ментални проблеми за 32,5 проценти.
