Германскиот офталмолог д-р Вернер Вебер ја нарече српската кирилица „број еден азбука во светот“. Докторската дисертација ја одбрани во Лајпциг во 1937 година на тема „Азбуки на светот“ кога утврди дека српската кирилица е „празник за очи“.
Според него, ова писмо најмалку ги заморува очите, поради што ја понесе титулата „број еден азбука во светот“.
Познатиот ирски драматург Џорџ Бернард Шо исто така сметал дека српската кирилица е најсовршената азбука во светот. Во својот тестамент, тој му оставил сума од 367.233 фунти на Англичанецот кој ќе успее да ја поедностави англиската азбука по моделот на кирилицата на Вук (една буква - еден глас).
Српската азбука е азбука за пишување на српскиот јазик, и ја наоѓаме во две варијанти: кирилична (т.н. „Вуковица“) и латинична (тн. „Гаица“). Адаптацијата на кирилицата посебно за српскиот јазик била направена во 1818 од српскиот лингвист Вук Караџиќ. Латиничната азбука пак, е заснована на гаицата.
Караџиќ ја засновал неговата азбука на кирилицата, на едноставниот принцип „Пишуваj како што зборуваш и читај како што е напишано“ (срп. Пиши као што говориш и читај како је написано). Српската латиница е иста со хрватската азбука, во главно дело на Људевит Гај. Двете азбуки се користат наизменично.
Кирилицата е потрадиционална, и ужива официјален статус во Србија и Република Српска (БиХ), иако латиницата зела голем замав низ 20. век. Српската латиница почесто се користи во Црна Гора. Српскиот јазик и кирилицата исто така имаат официјален и рамноправен статус во Босна и Херцеговина (на федеративно ниво), во Брчко и во Федерацијата Босна и Херцеговина.
Заедно со делата на Крсте Мисирков и Венко Марковски, српската азбука била искористена како основа на македонската азбука.
Уникатни букви
Лигатурите Љ и Њ, заедно со Џ, Ђ и Ћ биле специјално измислени за српската азбука. Караџиќ ги засновал буквите Љ и Њ на идејата на Сава Мркаљ, комбинирајќи ги буквите Л и Н со мек знак (Ь).
Караџиќ го засновал Џ на буква од романската кирилица.
Ћ го претставувала звукот ʨ (по МФА). Буквата била заснована на, и прифатена од, буквата Ѓерв, глаголска буква од 12. век. Ова буква се користела во пишаниот српски од 12. век, и ги означувала г', д' и африкативните звуци дж'.
Караџиќ ја прифатил идејата на Лукијан Мушицки за буквата Ђ. Била заснована на буквата Ћ, според адаптацијата на Караџиќ.
Ј била преземена од латиницата.
Љ, Њ и Џ подоцна биле преземени во македонската азбука.
Фонетската азбука на Вук (име по името на буквата: А - аз, Б - буки) со 30 графеми е официјално прифатена во 1868 година.
Како поедноставна азбука од глаголицата, која е постара по потекло, кирилицата ја потиснала и се „населила“ во Бугарија, Србија, Македонија и во Русија.
