Во Велс постои асфалтен пат за кој се користела мешавина од рециклирани бебешки пелени.
Станува збор за патот А487 во Лианарт, кој е асфалтиран со помош на пелени што се растопуваат во асфалтната мешавина. Проектот е реализиран со помош на родители кои оставале пелени во посебна канта. Овие пелени беа собрани и транспортирани во локална компанија каде што беа исчистени и рециклирани, а резултатот е големо количество пластични пелети подготвени за повторна употреба.
Познато е дека растопената пластика е многу леплива, бидејќи нејзиниот хемиски состав е многу сличен на битуменот и се однесува на ист начин кога се загрева. Мешањето на пластичните пелети со врел катран и чакал ја добива смесата потребна за асфалтирање на патиштата, во тој случај се користи помалку битумен, што менува тони пластичен отпад.
Ова е навистина одлична вест, бидејќи пластичниот отпад предизвикува еколошка катастрофа во светот, а на овој начин повторно се користи. Индија со децении гради патишта со рециклирана пластика, па така досега илјадници километри градски улици и автопати се асфалтирани со тони рециклирана пластика.
За стандардна мешавина за асфалтирање потребни се 10 тони битумен за секој километар пат, но благодарение на употребата на рециклирана пластика, доволни се девет тони битумен на километар пат, додека се користи еден тон пластика. На тој начин се намалуваат трошоците за изградба на патишта, а се користи исфрлената пластика.
Патишта направени од полимер се наоѓаат и во Канада, бидејќи полимерите спречуваат пукање во текот на зимата. Пластифицираниот битумен има повисока точка на топење од стандардниот, па затоа се користи на Блискиот Исток. Исто така, на ваквите патишта се создава помала бучава, па затоа се користи за оваа намена во САД.
Ваквите патишта се значително поиздржливи, а пример е патот во Ченаи, кој во 2002 година беше обложен со пластифициран битумен. Оттогаш низ него поминуваат автомобили и камиони, има поплави, но патот е во совршена состојба. Исто така, температурите во Ченаи се високи со месеци, па патот се „пржи“ веќе две децении, но сè уште нема пукнатини, особено нема дупки.
Велшаните користат 140 милиони пелени годишно. Нивниот пример покажува дека она што повеќето луѓе го сметаат за отпад, би можело да се искористи за подобрување на транспортната инфраструктура ширум светот.
