Првите четири години од животот на човекот се клучни за развојот на јазикот, но брзината со која децата учат да зборуваат е многу променлива.
До 18 месеци, повеќето деца кажуваат поединечни зборови и напредуваат во фрази и реченици до околу две или три години, но други прозборуваат многу порано.
Психологот Елика Бергелсон од Универзитетот Харвард со години се прашува какви индивидуални разлики водат до овој спектар на способности. Нејзината неодамнешна опсервациска студија на оваа тема сега покажа изненадувачки резултати.
Запишувајќи 1.001 дете помлади од четири години, таа и меѓународниот тим на психолози беа изненадени кога не открија врска помеѓу тоа колку детето зборува во текот на денот и неговиот пол, социо-економски статус или нивото на изложеност на повеќе јазици.
Наместо тоа, експериментаторите открија дека најзборливите деца во глобалната студија се оние кои имаат тенденција да слушаат повеќе говор од возрасните, заедно со возраста и клиничките фактори како што се недоносеноста или дислексијата.
„Побавниот јазичен развој често им се припишува на родителите од пониско социоекономско потекло кои обезбедуваат помалку придонес за нивните деца, што доведе до повици за интервенции во однесувањето насочени кон негово зголемување“, вели таа.
Студијата опфати 12 земји, 43 јазици и користеше носливи диктафони кај деца на возраст од два месеци до четири години. Повеќе од 40.000 часа снимки беа анализирани со помош на алгоритам за машинско учење. Истражувањето покажа дека децата на возраст под четири години произведуваат приближно 66 повеќе вокализации на час секоја година, што е предвидлив исход поврзан со когнитивниот развој.
Изненадувачки, студијата покажа силно влијание на разговорот на возрасните врз вокализациите на децата. На секои 100 возрасни вокализации што детето ги слушнало во рок од еден час, детето произвело уште 27 вокализации. Овој ефект на „говорот на возрасните“ се зголемувал за 16 вокализации со секоја година од развојот на детето.
Овој исход беше значаен бидејќи децата со абнормален јазичен развој, како што е дислексијата, произведуваа 20 помалку вокализации на час во споредба со нивните врсници, со годишен јаз што се зголеми за приближно 8 вокализации.
Сепак, студијата се фокусираше само на дневните вокализации, оставајќи неистражени нијанси во јазичната софистицираност под влијание на социо-економските или родовите фактори.
