Живеењето на Балканот често значи само едно. Живеење по принципот на усвоени модели на однесување и подразбирање дека истите се точни, бидејќи се наметнати. Затоа е многу лесно да ни се наметнат стереотипи и предрасуди како составен дел од животот, кои, исто како и традицијата, се пренесуваат од генерација на генерација.
И покрај сите напори на општеството, поединците и заедниците, апсолутно е невозможно да му се докаже на просечниот Балканец дека да се биде хомосексуалец е сосема во ред. Сите напади врз ЛГБТИ заедницата сведочат за тоа, како и апсурдниот напор да му се докаже на светот дека еднаквоста е можна и многу потребна. Постарите генерации немаат разбирање, бидејќи се длабоко заглавени во традиционалните принципи, кои се плодна почва за развој на предрасуди и стереотипи, а помладите генерации, кои во случај на кожурец во нивните традиционални семејства, едвај ги забележуваат оние што се „надвор од моделот“. Затоа и денес многу луѓе живеат според принципот, она што јас не го разбирам, го осудувам.
Најмногу сакаме да зборуваме за работи од минатото, особено кога не сме беле директно вклучени. Ова се рефлектира во настојувањата на приказни што разгоруваат оган кон другите и некој секогаш некаде започнал војна, само ние не сме. Врз основа на тоа, народите на Балканот развиваат предрасуди за тоа какви се одредени народи и нации, лишувајќи ги децата од можноста за сопствено знаење. Познат факт е дека ние на Балканот ретко се занимаваме со факти, а многу почесто своето мислење го базираме на гласини.
Среде терористичките напади во последните неколку години, начелно во светски рамни, но и кај нас, сѐ посилна станува теоријата за тоа како муслиманите се терористи, што особено го чувствуваме во Босна и Херцеговина. Речиси е невозможно да се одделат луѓето од насилната група ИСИС, и покрај фактот што, гледајќи од друг агол, луѓето кои наводно се „терористи“ се жртви на „нивните напади“. Од таа причина, се создава дополнителен јаз меѓу народите, што во комбинација со претходната предрасуда, трајно ги нарушува односите меѓу народите на Балканот.
Можеме да зборуваме и за предрасуди за жените во посебен текст, но едно од најистакнатите е дека жената престанува да биде добра мајка во моментот на развој на кариерата. Нашето племенско верување дека жената го чува огништето апсолутно ја негира можноста жена да излезе од пештерата, поради што секоја мајка која работи и „не дај Боже“ има асистент, не е достојна да се нарече мајка. За татковците, како и секогаш, сѐ најдобро, бидејќи тие се нужно добри од самиот почеток.
Една од интересните области на испитување на човечката психа е дефинитивно бројот на партнери, или како нашиот Балкан би претпочитал да каже - промискуитет. Сите мажи со повеќе од 10 партнерки се пожелни, искусни и апсолутно привлечни, додека жените број поголем од половина од мажите се апсолутно и гарантирано лесни жени. За она што ја одредува тежината во друга прилика, но факт е дека сите фраери (но и оние кои само мислат дека се) честопати ќе сакаат такви жени за партнерки, но не и за жени, бидејќи наводно се зема за жена таа што е недопрена.
Отидете на интервју за работа со пирсинг и тетоважа и потоа зборувајте ни за исходот од истото. Во зависност од позицијата, но и нивото на одговорност, шансите да ја добиете работата се еднакви на тоа да не бидете жртва на предрасуди. За нас, секој што изгледа различно е обележан. Ние разбираме дека безбедноста лежи во масата на монотони луѓе, кои исто така можат да бидат совршени примери за црната хроника, кога најчесто се вели дека тие биле „тивки, мирни и добри соседи“. Токму затоа сме ограничени, бидејќи не забележуваме каде понекогаш опасноста се крие, водени од фактот дека само надворешноста е показател за истата.
Виновна е жената, ако е успешна. Речиси секогаш и без исклучок. Во исто време, ако е млада, вработена на одговорна и висока позиција, и има супериорен шеф кој е постар и оженет маж, пресметката е едноставна. Таа не можела да ја заслужи работата, како ни купот други вработени.
Кај нас, главната претпоставка е дека никој не го заслужил своето место, туку сите се плод на врски, без разлика дали преку кревет, плик или мешавина од двете. Никој кој е успешен не му е драг на никој, и така е од дамнина време. Од конкуренцијата не се учи, туку се уништува.
Луѓето од селата можат да бидат високообразовани, успешни и вредни, а честопати такви и се, но тие на Балканот се селани и што ќе прават таму некаде? Станува апсолутно занемарлив факт дека сѐ поголем број „урбани селани“ седат на признати места и им диктираат на своите граѓани што да прават, бидејќи за нас, селанецот е географска одредница. Затоа продолжуваме да ги делиме луѓето врз основа на нивното потекло, местото на живеење и занимање, што во основа ги крие корените на многу проблеми.
Предрасудите кон младите дека се невработени, невнимателни и генерално неуки ги има своите почетоци кај постарите генерации, но се одржуваат благодарение на младите луѓе кои ја развиваат и градат таа предрасуда. Затоа на мал број млади им се даваат одговорни позиции и можност да се докажат. За нас, емисиите за младите луѓе честопати се базираат на разговори со постари луѓе за тоа какви се младите. Искуството се базира на возраста, и покрај фактот дека годините на неактивност не даваат предност пред оние кои работат и работат, а во исто време се млади.
Секогаш имаме проблеми со терминот за превод во речникот, бидејќи тие се претежно некои странски непријатели. Некој би рекол дека на Балканот се случува медено-млечна сага за помирување, пријателство и соживот, но нашата идила е расипана од странските инвеститори, можностите за образование и работа во странство и сите оние кои прашуваат „Do you speak English?“
Сѐ што е туѓо, чудно и за нас непознато, нема место во организацијата на нашето општество, кое е толку неуредно. Ама добро. Само луѓето на Балканот знаат како е да се носи товарот да се знае најдобро сѐ во светот.
