Се проценува дека годишно во светот се фрлаат околу 2,5 милијарди тони храна. Има ли решение за овој проблем кое би било одржливо и профитабилно?
Според истражувачите од Универзитетот во Илиноис во САД, едно потенцијално решение би можело да биде пренасочување на отпадот од храна од депониите во производство на обновлива енергија. Сепак, наведуваат дека во моментов ниту една земја во светот не ја спроведува оваа практика на големо.
Новото истражување на Универзитетот во Илиноис, Урбана-Шампејн, ја тестираше можноста за примена на производство на енергија од отпадна храна во американската сојузна држава Илиноис.
„Во САД имаме големо количество органски отпад кој завршува на депониите и испушта стакленички гасови. Сепак, овој материјал може да се претвори во обновлив извор на енергија користејќи анаеробна дигестија. Ова решение истовремено се справува со вишокот на храна и придонесува за одржливо производство на енергија“, рече Џејсон Уен, докторанд на Катедрата за земјоделско и биолошко инженерство.
Уен и неговиот тим спроведоа опсежна анализа на логистиката на синџирот на снабдување за да утврдат дали системот за претворање на отпадот од храна во енергија и други биопроизводи ќе биде профитабилен во Илиноис.
Анаеробното варење не е нова технологија, но ако беше профитабилно, ќе се користеше повеќе. Сепак, студијата дава ветувачки резултати, рече еден од авторите, Луис Ф. Родригес.
Анаеробното варење е процес кој веќе се користи во многу постројки за третман на отпадни води. Тоа се однесува на „биолошки отпад“, како што се фекалии или други видови органски отпад.
Оваа технологија може да се користи не само во пречистителни станици, туку и во нови капацитети кои би решиле пошироки еколошки проблеми. Истражувачите открија начин на кој отпадот може да стане корисен, но и профитабилен.
Оваа техника користи големи количини отпад (вклучувајќи го и отпадот од храна од домаќинствата) за производство на енергија. Студијата покажува дека примената на технологијата може да донесе профит и да ги намали емисиите на јаглерод диоксид. Сепак, започнувањето на таква активност бара почетни инвестиции и има оперативни трошоци, вклучувајќи ги и трошоците за транспорт и селектирање на отпадот.
Во моментов, профитабилноста на оваа технологија е сè уште под знак прашалник, но може да се зголеми доколку се зголеми пазарната прифатливост на производите добиени со овој процес. Исто така, владините политики кои поттикнуваат намалување на емисиите на јаглерод би можеле да ја направат оваа технологија попривлечна за инвеститорите.
Истражувачите планираат да ја прошират својата анализа на поголемо ниво, за подобро да разберат како оваа технологија може да се примени низ САД и да го подобрат искористувањето на отпадот.
