За секоја држава химната е поеднакво важна како и знамето. Иако химните не ги среќаваме често и голем дел од луѓето не ги препознаваат туѓите химни, тие се одраз на национална гордост и идентитет. Како такви се свират во свечени прилики кога треба да ѝ се оддаде посебна чест на државата.
Сигурни сме дека повеќето граѓани на памет ја знаат македонската химна, или барем главните строфи, како и тоа дека химната ни се вика „Денес над Македонија“.
Дали сте знаеле дека една од државите во нашето соседство, една наша блиска екс-ју република, нема ниту еден стих. Станува збор за химната на Босна и Херцеговина. Таа е една од ретките европски химни кои официјално немаат текст.
Додека некои државни химни настанале со спојување на различни песни, а други претрпеле цензура, три држави одлучиле дека најдобро е доколку нивната химна воопшто нема текст.
Во Европа постојат три такви држави.
Државната химна на Босна и Херцеговина се вика „Intermezzo“ и била прифатена за химна во 1998 година. Ја компонирал Душан Шестиќ од Бања Лука, а доколку тој не ви е познат тогаш можеби се сеќавате (особено љубителите на Евровизија) на неговата ќерка Марија Шестиќ која во 2007 ја претставуваше оваа земја на Евровизија во Хелсинки со песната „Rijeka bez imena“.
Со оглед на тоа што во Босна и Херцеговина живеат Босанци, Срби и Хрвати, потребна била песна која би ги опфатила сите нив. Така, „Intermezzo“ била прифатена како заедничка композиција, а ветер в грб на таа одлука ѝ дал тогашниот висок претставник во БиХ, Карлос Вестендорп.
Во неколку наврати имало иницијативи на химната да ѝ се додаде текст, но не се нашол јунак кој ќе напише текст кој ќе им годи на трите главни народи на оваа земја, па нашите поранешни југословенски сограѓани денес имаат инструментална химна.
Шпанската државна химна се вика „Marcha Real“ (Кралски марш). Станува збор за композиција која во XVIII век служела за почесен марш. Се изведувала на церемонијални настани во присуство на кралското семејство, па се смета за една од најстарите химни во светот. Не се знае точно кој е нејзин автор, а гласините порано велеа дека ја смислил самиот Фридрих II, крал на Прусија, кои потоа сепак се покажаа дека се само гласини. Денес многумина прифаќаат дека ватор бил Мануел де Еспиноса де лос Монтерос.
За оваа композиција постојат неколку различни текстови, па и самата химна во неколку наврати била користена со текст и со тоа имала и неколку верзии. Меѓутоа, било тешко да се пронајде текст кој би ја обединил земјата во која постојат големи тензии помеѓу Каталонците и Баскијците од една и Шпанците од друга страна. Во 1978 година, по смрта на диктаторот Франсиско Франко, била исфрлена последната верзија на текст која ја вовел токму националистичкиот лидер. Така, денес, шпанската химна се изведува без текст.
Химната на една од најмалите држави во Европа исто така остава без зборови - затоа што и ги нема. Дури и името ѝ е општо бидејќи се вика „Inno Nazionale“, што во превод значи едноставно „Национална химна“. Ја компонирал виолинистот Федерико Консоло, кој е познат и како автор на една од најубавите сефардски мелодии кои можат да се слушнат во италијанските синагоги. Во 1894 година била прифатена за државна химна на Сан Марино.
Иако италијанскиот поет Џозуе Кардучи напишал текст токму за оваа химна, тој текст официјално не е дел од химната и не се пее на церемонии - само понекогаш во неформално опкружување или школски училници. Токму како и самата држава, и нејзината химла е мала, односно кратка: се состои од 4 кратки строфички. Не е тешко да се запомни, нити да се отпее, но ете, Сан Марино одлучил да биде дел од европскиот инструментален клуб.
