Вселенското летало Juno на НАСА сними прстенести аурори како се распрснуваат над половите на планетата.

Апаратот за анализа на спектарот на електромагнетно зрачење, ултравиолетовиот спектрограф (UVS), на вселенското летало Juno, го забележа овој феномен, кој се карактеризира со слаби емисии во форма на прстени, кои се шират со брзина помеѓу 3,3 и 7,7 километри во секунда.
Научниците од Southwest Research Institute (SwRI), каде што е изграден UVS, веруваат дека овие емисии на ауроралните емисии се предизвикани од наелектризирани честички што доаѓаат од работ на масивната магнетосфера на Јупитер, пишува Space.com.
„Сметаме дека овие новооткриени слаби ултравиолетови емисии потекнуваат милиони километри далеку од Јупитер, во близина на неговата магнетосфера. Сончевиот ветер е струја на наелектризирани честички што ги испушта Сонцето. Кога ќе стигнат до Јупитер, тие честички реагираат со неговата магнетосфера на начин што не сепак јасен за нас“, вели космологот Винсент Хуе од SwRI.
Слично како и на Земјата, феноменот на поларната светлина на Јупитер е поврзан со наелектризирани честички во рамките на магнетосферата на планетата. Магнетосферата е област околу планетите и нивните природни сателити во кои магнетното поле се обликува во интеракција со Сончевиот ветер (на сликата подолу).

Но, разликата е во тоа што магнетосферата на Јупитер е околу 20.000 пати посилна од онаа на Земјата, што значи дека овој гасовит џин може да го одбие приближувањето на Сончевиот ветер од растојание од 6 милиони километри.
Експертите веруваат дека наелектризираните честички што ги забележа UVS доаѓаат од надворешните делови на магнетосферата, каде плазмата на Сончевиот ветер реагира со јовијанската плазма. Алтернативно, новооткриениот аурорален феномен може да биде резултат на магнетни феномени на дневната страна на планетата, при што меѓупланетарните магнетни полиња се конвергираат, преуредуваат и повторно се поврзуваат.

„Научниците сè уште не ја разбираат улогата на Сончевиот ветер во модерирањето на аурорите на Јупитер“
„И покрај децениското набљудување, научниците сè уште не ја разбираат целосно улогата на Сончевиот ветер во ублажувањето на емисиите на аурори на Јупитер. Магнетосферската динамика на Јупитер, движењето на наелектризирани честички во рамките на нејзината магнетосфера, во голема мера е контролирана од 10-часовната ротација на Јупитер, најбрза во Сончевиот Систем. Која е точната улога на Сончевиот ветер сè уште е тема на расправа“, рече астрономот Томас Грејтхаус од SwRI.
Експертите сметаат дека се потребни дополнителни истражувања за целосно разбирање на процесите што ги создаваат овие новооткриени емисии.
Студијата насловена Detection and Characterization of Circular Expanding UV‐Emissions Observed in Jupiter's Polar Auroral Regions е објавена во стручното списание Journal of Geophysical Research: Space Physics.