Истражувачите и научниците во списанието PLOS Biology го изразија своето мислење дека океаните треба да добијат статус на живо суштество. Еве и зошто.
Океоните покриваат поголем дел од нашата планета, тие се делумно одговорни за производството на кислород, но исто така и значителни количини на ресурси - како храна, минерали и енергија. Меѓутоа, кога станува збор за еколошките конвенции на меѓународно ниво, тие се сведуваат на фусноти и преодни референци. Експертите веруваат дека овој став мора итно да се промени за да се надминат симболичните напори и да се развијат упатства кои гарантираат зачувување и одржливост на морските системи за идните генерации.
Истражувачите Мишел Бендер и Рејчел Бустаманте забележуваат дека одржувањето на статус кво кога станува збор за законот за животна средина е еднакво на правно уништување на природата и дека меѓународното право треба да еволуира за океаните и животот во нив да продолжат да постојат и да се регенерираат - бидејќи: „Здравјето на океаните е здравје на луѓето“. Овој заклучок со големи букви го наведоа во своето дело, а целта е да се подигне свеста за филозофски пристап кој нашата природна средина не ја става во посебен домен на експлоатација, туку ја поистоветува со човекот.
Нејзиниот клучен дел е „заемното унапредување“ на збир на принципи познат и како Закон за Земјата, кој има за цел да ја препознае меѓузависноста што постои помеѓу луѓето и околината преку институции и закони. Овој став не е нов, бидејќи во 2015 година Генералното собрание на ОН го препозна проблемот со одржливиот развој на океаните, поради што на крајот на 2017 година го прогласи периодот од 2021 до 2030 година за Океанска деценија.
Во меѓувреме беше формирана и Меѓувладината океанографска комисија, која предложи решенија и даде предвидувања на кои ќе работат во наредните години - како што е проширувањето на Глобалниот систем за набљудување на океаните и промените во односот на човекот со океанот. Некои од овие предизвици сигурно ќе бидат понапорни од другите поради мешавината на постојните конвенции и тензии кои моментално постојат, во однос на постојните дефиниции и рамки во однос на одржливите практики.
Сепак, научниците истакнуваат дека е јасно дека сегашниот систем не работи, океаните се менуваат на начини кои нема да им служат на идните генерации. Затоа, нивното мислење е дека оваа деценија дава можност за суштински промени во начинот на размислување, т.е. момент да се препознаат и третираат океаните како ентитети кои заслужуваат видови на права и почит што повеќето од нас ги земаат здраво за готово.
