Погледнете го ноќното небо или побарајте слики од универзумот на интернет и ќе го видите истото: мастилно, бесконечно црнило на универзумот, испресечено со светли ѕвезди, планети или вселенски летала.
универзумот не е живописен како синото дневно небо на Земјата? Изненадувачки, одговорот нема многу врска со недостаток на светлина.
„Би помислиле дека бидејќи има милијарди ѕвезди, милијарди галаксии во универзумот и други предмети во нашата галаксија, како планети што рефлектираат светлина - дека кога гледаме во ноќното небо би требало да е исклучително светло. Но, наместо тоа, навистина е темно“, наведува Тенли Хачинсон-Смит, дипломиран студент по астрономија и астрофизика на Универзитетот во Калифорнија.
Хачинсон-Смит објасни дека оваа противречност, позната во физичките и астрономските кругови како Парадоксот на Олберс, може да се објасни со теоријата на просторно-временското ширење - идејата дека „како што нашиот универзум се шири побрзо од брзината на светлината, светлината од далечните галаксии може да се протега“ и се претвора во инфрацрвени бранови, микробранови и радио бранови, што нашето човечко око не може да ги открие. И бидејќи не можат да се видат со голо око, тие изгледаат темно.
Миранда Апфел, која е дипломиран студент по астрономија и астрофизика, се согласува и додава: „Ѕвездите даваат светлина во сите бои, дури и бои што не се видливи за човечкото око, како што се ултравиолетовите или инфрацрвените“, рече таа за Live Science.
„Да можевме да гледаме микробранови, целата вселена ќе светеше.“
Апфел рече дека тоа е затоа што космичката микробранова позадина - светлосната енергија на Биг Бенг расфрлана од протони и електрони за време на создавањето на раниот универзум - сè уште го исполнува целиот простор.
Друга причина зошто меѓуѕвездениот и меѓупланетарниот простор изгледа мрачен е тоа што универзумот е скоро совршен вакуум. Да потсетиме дека небото на Земјата е сино, бидејќи молекулите што ја сочинуваат атмосферата, вклучувајќи азот и кислород, распрснуваат многу бранови должини на видливата компонента на светлосините и виолетови бранови од Сонцето во сите правци, вклучувајќи го и правецот кон нашите очи. Меѓутоа, во отсуство на материја, светлината патува во права линија од нејзиниот извор до приемникот. Бидејќи универзумот е скоро совршен вакуум - што значи дека има исклучително малку честички - практично нема ништо во просторот помеѓу ѕвездите и планетите што би расфрлале светлина до нашите очи. И кога светлината не допира до очите, гледаме црно, наведува Sputnik.
Како и да е, студија од 2021 година во списанието Astrophysical Journal сугерира дека универзумот можеби не е толку црн како што првично мислеа научниците. Преку мисијата на НАСА „Нови хоризонти“ до Плутон и Којперовиот појас, истражувачите беа во можност да го видат универзумот без да се мешаат во светлината од Земјата или Сонцето. Тимот ги исчисти сликите направени од леталото и им ја одзеде целата светлина на сите познати ѕвезди, Млечниот Пат и можните галаксии, како и целата светлина што можеше да протече од чудата на камерата. Откриле дека позадинското осветлување на универзумот е сè уште двојно посветло од предвиденото.
