Оваа станица се вика „Сеирју Михараши Еки“ и е јапонска станица без влез и излез.
Нема билетарница, нема продавници, нема кафулиња.
Возот застанува среде никаде.
Слегуваш од воз, но не можеш никаде да одиш, а за да заминеш треба да го чекаш наредниот воз.
Нема што да се прави: нема село, нема туристички атракции во близина.
Епа, за што се работи?
Некоја шега?
Апсолутно не, Јапонците имаат древна и „сериозна“ култура.
Се работи за „спомен“, сигнал за „дисконтинуитет“, за да ги потсети оние што ја користат железницата за важноста на „застанувањето“, одвојувањето време, размислувањето, думањето, постигнувањето мир со светот.
Еден „стоп“ на секојдневната механичност.
