Каталонскиот стратег, денес на клупата на Манчестер Сити, откри кој е клучот на неговиот успех како тренер.
Гуардиола во 2001 година дојде во Серија А во редовите на Бреша од каде си замина во 2003, а во меѓувреме кратко беше и во Рома. Потоа до неговото пензионирање во 2006 настапуваше ушет и за катарскиот Ал-Ахли и за мексиканскиот Дорадос.
„При крајот на мојата кариера, кога си заминав од Браселона по 11 години, заминав во Италија. Еден ден, додека гледав ТВ дома, ме импресионираше едно интервју: тоа беше тренерот на легендарната одбојкарска репрезентација на Италија, Хулио Веласко. Толку бев импресиониран од работите кои ги кажа и начинот на кои ги кажа, што решив да го побарам“, велеи Пеп.
Хулио Веласко е аергентински одбојкарски тренер кој беше селектор на италијанската машка репрезентација од 1989 до 1996 година. За тој период двапати ја искачи Италија на светскиот трон, а трипати на европскиот. Освои и 5 трофеи во Светската лига, како и еден Светски куп, а на Олимпијадата 1996 беше сребрен.
„Му се претставив: 'Г-дине Веласко, овде Пеп Гуардиола кој би сакал да ве покани на ручек'. Тој одговори позитивно и така ручавме заедно. Додека зборувавме ми остана цврсто во сеќавање еден негов концепт: 'Пеп, кога ќе решиш да станеш тренер една работа мора да ти биде јасна како ден: немој да пробуваш да ги промениш играчите, играчите се такви какви што се. Отсекогаш нѐ учеле дека за еден тренер играчите секогаш се исти, но тоа е најголемата лага која постои во спортот. Клучот за успех е да можеш да го најдеш балансот. Помеѓу моите играчи на ватерполо, на пример, има некој на кој му се допаѓа кога зборувам за тактика и така можеме 4-5 часа да зборуваме на таа тема бидејќи знам дека ужива во тоа. Затоа, пак, на друг по две минути веќе му здосадува бидејќи не го интересира и не сака да се замара со тактика. Или, пак, некој обожава да зборувам за него пред целиот тим: за тимот, за добрите и лошите работи, за сѐ, бидејќи на тој начин се чувствува важен. Други не го сакаат тоа, воопшто, па мора да ги однесеш во твојот кабинет и во четири очи да им го кажеш она што треба да им го кажеш. Тоа е клучот за сѐ: да го најдеш вистинскиот начин'“, го раскажува Пеп советот на одбојкарскиот мајстор.
„Ова не е запишано никаде. И не може да се пренесува. Е токму поради ова нашиот занает е толку убав: одлуките кои вчера биле корисни, денес веќе не служат за ништо...“, завршува Пеп, денес еден од најдобрите фудбалски умови во светот.
