На крајот од периодот еоцен, пред приближно 33 милиони години, се случиле големи промени на нашата планета. Температурите значително се намалиле, а ледената покривка се проширила речиси до екваторот.
Имало огромно исчезнување на видовите на азискиот континент, но досега се чинеше дека овие колосални промени не влијаеле врз биолошката разновидност на Африка, која била заштитена со топлината на тропските предели. Барем така мислевме.
Многу е јасно дека дошло до масовно изумирање
Според неодамна објавената студија на американски научници, погрешната перцепција за случувањата во Африка на крајот на еоценот се случила затоа што не ги гледавме фосилните записи на вистински начин, пишува Science Alert.
Нивното истражување на Арапскиот Полуостров и низ африканскиот континент во тој период забележа значителен пад на бројот на цицачи, при што скоро две третини од нивната разновидност исчезнал пред 30 милиони години.
Сѐ уште не е познато што ја предизвикало ваквата загуба на овој вид, но најверојатно причините се температурните варијации и интензивната вулканска активност во областа.
„Многу е јасно дека дошло до масовно изумирање, а потоа и период на опоравување“, вели биологот Стивен Херитиџ од Универзитетот Дјук.
Проблем со фосилните записи
Голем дел од она што го знаеме за променливата клима при преминот од еоценот во следната епоха, олигоценот, доаѓа од анализите на промените на изотопите на кислородот од седиментите на океанското дно и други индиции за промена на нивото на морето и растот на глечерите.
Податоците од локално ниво може да бидат малку нејасни, па научниците потоа повеќе се потпираат на изработка на модели и внимателно испитување на фосилите. Но, дури и тоа не нуди секогаш одредени резултати. Од една страна, постојат докази за намалување на бројот на некои видови во Североисточна Африка, како што се предците на модерните лемури. Од друга страна, некои истражувања покажаа дека Африка не доживеала речиси никакви биолошки промени во тој период.
Фосилните записи можат да бидат многу проблематични во однос на нивното толкување. Тие не ги оставаат сите видови на нивните остатоци уредно наредени и зачувани на некое погодно и лесно достапно место.
Во овој случај, научниците собраа податоци за фосили што претставуваат пет групи цицачи, две групи глодари и две групи примати. Според овој примерок, тие изградиле семејно стебло кое го покажува периодот во кој овие животни се појавиле и исчезнале, и забележале значителна загуба на видови во Африка во доцниот еоцен.
Студија Widespread loss of mammalian lineage and dietary diversity in the early Oligocene of Afro-Arabia, беше објавена во списанието Communications Biology.
