Борделите биле вообичаено место во антиката и често биле сместени меѓу куќи на почитувани римски семејства.
Далеку од тоа да бидат сфатени како табу, борделите биле едно од најчестите места за собирање на римските мажи. Се сметале за асоцијално мажите да не се впуштаат во активности со проститутки.
Постојат два начини на кои археолозите знаат дали откриената градба била бордел или не.
Првиот е со ознака - со имиња и цени на едната страна и „occupata“ („зафатено“ на латински) на задната страна. Или очигледни натписи како „cellae meretriciae“ (соба на проститутка) кои ја означувале целта на локацијата.
Другиот начин е откривањето масовни гробници на деца. Во римската антика децата не се сметале за вистински луѓе додека не наполнеле две години. На татковците законски им било дозволено да ги убиваат своите деца без законски реперкусии.
Поради ова чедоморството земало голем замав во античкиот свет. Присуството на фетални и новородени скелети во масовните гробници им дава на археолозите индикација дека она што тие го ископуваат најверојатно е бордел.
Во античкиот свет немало етичка дилема со овие ситуации бидејќи во антиката децата биле целосно дехуманизирани. Тие „изгледале како луѓе“, но биле „некомплетни личности“ (сè уште нецелосни личности), како што рекол еден антички писател.
Инфантицидните практики се сметале за прифатливи, оправдани и неопходни поради недостатокот на контрацепција и возрасно лице кое, за разлика од децата, се разбира, било „целосна личност“ и затоа било во рамките на нивните права да прават што сакаат.
Концептот на внатрешната човечка вредност - дека имате достоинство, вредност и цел по природа едноставно да бидете човек - е туѓ за огромното мнозинство од човечката историја.
Дури неодамна, во рамките на јудејско-христијанската етика, вредноста на човечкото битие, без разлика на големината, фазата од развојот, ситуацијата, расата, полот итн., се остварило во целост.
Древните луѓе немале проблеми со жртвувањето деца, бидејќи тие целосно ги дехуманизирале бебињата. Уште едно потсетување дека општествените претпоставки не се поистоветуваат со вистината, моралот или правдата.
