Далеку од гламурот на Холивуд и Оскарите, постои свет на нискобуџетни акциони и хорор филмови, за кои продуцентите се обидуваат да најдат инвеститори и дистрибутери.
Тоа е свет на кој му требаше големо име како Брус Вилис за да собере средства, свет кој го постави актерот пред камерата, иако неговото ментално здравје се влошуваше. Објавата минатата недела дека Вилис „се повлекува“ од актерството за да се справи со когнитивната болест афазија фрли остра светлина врз овој малку познат агол на филмскиот бизнис.
Афазијата ја одзема способноста на лицето да комуницира и разбира. Понекогаш може да се појави брзо, но исто толку често се развива во текот на неколку години, како деменција што полека се појавува.
Според извештаите, многу филмаџии сега велат дека со години биле „загрижени“ за здравјето на Вилис - и се бореле да ги исполнат барањата на неговите менаџери. Од режисерите било барано да го скратат дијалогот на ѕвездата, а неговите денови на снимање да ги сведат на минимум. Дури и тоа, наводно, понекогаш било предизвик за актерот.
И покрај сето ова, филмските улоги не престанаа да се нудат: 21 филм само во последните четири години. Извори цитирани од Los Angeles Times и New York Post велат дека последните две години биле особено тешки за актерот - но Вилис сепак глумел во најмалку 15 филмови во тој период. Мнозинството беа нискобуџетни проекти, честопати од 10 милиони долари или помалку, во споредба со просечниот буџет од 65 милиони долари за мејнстрим студиска продукција. Филмовите беа типично насилни акциони приказни кои добро се продаваат на меѓународно ниво.
Се чини малку веројатно дека продуцентите не биле целосно свесни за тешкотиите на Вилис. Но, признавањето на тие проблеми пред инвеститорите, а можеби и пред самите себе, можеби имало превисока цена за некои.
Вака функционира тој свет: филмските продуценти и дистрибутери знаат дека постои тврдокорна глобална база на обожаватели за жанровски филмови како насилна акција и хорор. Ова се продукции каде приказната е едноставна, а дијалогот е помалку важен во споредба со следењето на визуелното. Јазикот и културата, во суштина, не се пречка за публиката. Независните продуценти - кои работат надвор од системот на големо студио - треба сами да ги соберат парите за овие филмови. Најважната алатка за продажба што ја имаат е постерот за филмот.
Уште пред да се сними барем еден кадар, продуцентите го создаваат постерот. Тој постер се носи на различни меѓународни филмски пазари, каде што потенцијалните инвеститори одлучуваат кои проекти да ги поддржат. Многу е полесно да добиете поддршка ако вашиот постер вклучува лице на добро познат актер - дури и оној што можеби е бледа сенка на своите најдобри денови, дури и ако улогата е само неколку реплики и неколку сцени.
Ним им требаше Брус Вилис… и можеби тие му беа потребни на Вилис. Можеби имало искрен напор од страна на неговите агенти и менаџери да го држат зафатен и ангажиран, како начин да се одложи најлошото од она што на крајот ќе го донесе неговата болест. Меѓутоа, во одреден момент, најверојатно некаде во последните две години, доколку извештаите се точни, се чини дека е помината здравствената црвена линија.
Но, работата продолжи. Гласините се вртеа и се менуваа приказните - но сепак постерите беа направени и инвеститорите потпишаа чекови. Режисерите и колегите актери, наводно, работеле напорно за да го заштитат Вилис, да ја одржат продукцијата и да се погрижат тој да изгледа добро во конечната верзија.
Сега тоа е готово.
И Холивуд ќе мора да ја испита својата улога во сето ова - а можеби и да го испита целиот екосистем за правење филмови. Тоа е инфраструктура каде што секој актер работи со „тим“ од агенти, менаџери, продуценти и лични асистенти. Нивниот фокус: чувај ја ѕвездата во окото на јавноста, сè уште релевантна, сè уште работи. Нека доаѓаат тезгите - и парите.
Продукцискиот супервизор кој работеше со Вилис неодамна изјави за Los Angeles Times дека актерот се борел да го преброди денот, но никогаш не се откажал.
„Изгледаше толку изгубено и ќе речеше ‘Ќе дадам сè од себе’. Тој секогаш даваше сè од себе“.
Истото не може да се каже за Холивуд. Треба да се потруди повеќе.
