Без разлика која возраст е детето, кога неговите родители се караат пред него, тоа го растажува. Не само што детето доживува негативни емоции, туку последиците може да се забележат и во однесувањето и начинот на кој го доживува светот.
Се разбира дека ниту еден брак не е без проблеми. колку многу двајца и да се сакаат, секогаш ќе има теми околу кои нема да се сложат. Затоа ниту еден пар не може да избега од неволјите кои доаѓаат под рака со тој факт.
Многу е важно родителите да го разберат нивото на стрес со кои расправиите можат да влијаат на децата.
1. Чувство на вина
Децата се склони на чувство на вина кога станува збор околу причината за која родителите се расправаат. Склони се да помислат дека мама и тато не се сложуваат поради нешто што тие го направиле. Ова се случува потсвесно. Некои деца мислат дека за нивните родители би било подобро ако не се во нивна близина и во тој случај не би имале причина за кавга.
Децата се плашат дека еден од родителите може да изгуби контрола и на крајот да го повреди другиот.
2. Кога родителите се караат, тоа влијае на однесувањето на децата
Кога се караат пред децата, тоа може да влијае на нивниот карактер, на нивната личност. Може да развијат несигурност, па дури и агресивност, да мислат дека со викање и навреди кон другите ќе ја постигнат целта. Тоа нема да се случува само со пријателите туку и со родителите и браќата, сестрите.
Важно е да се знае дека родителите не мора гласно да се караат за да влијаат на децата, дури и тивките замерки, кога родителите ќе престанат да зборуваат еден со друг, предизвикаат тага и потиштеност кај децата.
Зависно од возраста, може да реагираат различно.
Во овој период децата не можат да ги вербализираат своите чувства, но можат да покажат ако нешто не им се допаѓа. Стануваат раздразливи, нервозни ако присуствуваат меѓу караници на родителите, тешко спијат и го доживуваат светот како нестабилно место.
Всушност, бебињата помлади од 6 месеци може да почувствуваат кога мајката е напната, како и физиолошките промени низ кои минува како забрзано чукање на срцето или зголемување на крвниот притисок.
Во текот на оваа фаза децата ќе се обидат да го привлечат вниманието на родителите, на пример ќе почнат да плачат или дури и да викаат за да им го насочат вниманието за да запрат со караницата.
На оваа возраст децата себеси се доживуваат како заштитници на својот дом. Не сакаат да одат во градинка или училиште бидејќи се плашат дека може да се случи нешто лошо додека ги нема.
Мислат дека ако останат дома родителите нема да се караат.
Како да им пристапите на децата по караница?
Првично, родителите треба да се потрудат да не се карат пред децата. Уверете ги дека тие не се виновни што вие се карате. Помогнете им да сфатат дека не треба да се грижат. Потсетете ги дека вие двајца се саката, а најмногу ги сакате нив, пишува You Are Mom.
